Δεν κουνιέται...

φύλλο. Είμαι σε άδεια όλη την επόμενη εβδομάδα με στόχο την ολοκλήρωση της πτυχιακής μου και συνεπώς το ΠΤΥΧΙΟΟΟ! Wish me luck and courage...

Πολύ θέλει το δάχτυλο;

6 ώρες PC στο γραφείο, άλλες 6 σπίτι για την πτυχιακή, ο δείκτης του δεξιού χεριού είναι πλέον διακοσμητικό στοιχείο στην υπόλοιπη μούτζα... Λεω να παω ορθοπεδικό να βάλω κανένα ναρθηκάκι γιατί όσο περνάει η ώρα χειροτερεύει...

Βαρβαρότητα

Αναρωτιέμαι τελευταία μήπως ο Πολύδωρας είχε δίκιο. Μήπως όντως τον είχαν βάλει να κάνει μια αγγαρεία, να εκτίσει μία ποινή. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η ιστορία του αλλά και της Μαριέττας Γιαννάκου;

Και οι δύο, είναι μάλλον προφανές ότι δεν έκαναν όσα έκαναν αυτή την τετραετία γιατί ξύπνησαν στραβά. Η Ευρωπαϊκή ένωση επέβαλε τις αλλαγές στην παιδεία σε όλα τα κράτη μέλη. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, ανεξάρτητα από το ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα ήταν κυβέρνηση. Έβαλε μπρος η Μαριέττα και έκανε τις αλλαγές, άνοιξε το δρόμο για την ιδιωτική εκπαίδευση, απαξίωσε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Παράλληλα, της είπαν να βγάλει ένα βιβλίο ιστορίας πιο εξευγενισμένο και φιλικό ακόμη και προς τους Τούρκους. Είμαστε ανώτεροι άνθρωποι εμείς. Και το έκανε.

Ο Βύρωνας έπρεπε κάπως να ηρεμήσει τις μάζες. Έτσι του είπε ο Κωστάκης δηλαδή. Να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Το είχε πει ο άνθρωπος. Δεν ήθελε να αποφευχθούν οι φασαρίες αλλά να σταματήσουν οι πορείες. Αυτό του είπαν, αυτό έκανε.

Δεν τους πέταξε στα σκουπίδια λοιπόν ο Καραμανλής; Τους καταδίκασε σε εκλογική ήττα, γιατί μη μου πείτε ότι δεν ήξερε τι αντίκτυπο θα είχε στην εικόνα τους αυτό το «δεξιό» πρόσωπο της αδιαφορίας για την γνώμη του πολίτη.

Θυμάμαι τον κ. Καλό, να ισχυρίζεται ότι οι διαμαρτυρόμενοι είναι μια μειοψηφία και ότι ο λαός θέλει τις αλλαγές στην παιδεία. Τότε γιατί είναι εκτός Βουλής η Μαριέττα και ο Πολύδωρας που την σιγοντάριζε; Πότε θα μάθετε Έλληνες να ρωτάτε το λαό τι πραγματικά θέλει; Τρεις μήνες κάθε Πέμπτη είχατε ραντεβού με τους διαδηλωτές. Δεν σας έφτανε για να καταλάβετε ότι είναι ώρα για δημοψήφισμα; Για άμεση δημοκρατία! Γιατί για μένα και για πολλούς, πραγματική δημοκρατία είναι η δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας.

Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Ο Δημήτρης είναι φαντάρος. Την Πέμπτη πήγε στη Χίο, 1η μετάθεση. Πήρε άδεια για να έρθει για μάθημα. 4 ημέρες. Πέρασε τις 2μιση μέσα σε ένα πλοίο σε ένα λιμάνι.
Ο Αλέξανδρος είναι φαντάρος. Πέρασε 4 μήνες στις Φέρρες και ήρθε από χτες στην Εθνική Άμυνα. Δεν ήθελε να μπει. Ακόμη και στην Άμυνα.
Ο Μολώχ περιμένει τι θα του γράψει η μοίρα του. Ακόμη δεν μπορεί να χωνέψει το μάταιον της υπόθεσης και πολλά ακόμη. Αυτό το "και επιστήμων να είσαι, σκατά θα καθαρίζεις". Τον κόσμο που δεν σκέφτεται, γιατί δεν έχει μάθει να σκέφτεται. Τους κοριούς στα κρεβάτια. 2007. Την υποκρισία του στρωμένου κρεβατιού και της καλογυαλισμένης αρβύλας. Το συντηρητισμό στα κεφάλια μας. Το μόνιμο "Φαντάροι είστε εσείς, εμείς κάτσαμε 5 χρόνια". Δεν έχει αλλάξει ο κόσμος μας λέτε δηλαδή; 20-25 χρόνια πέρασαν κι όλα έμειναν ίδια;
Τα χειρόγραφα πιστοποιητικά του στρατού. Τη Βάση Δεδομένων σε μεγάλα τετράδια, κιτρινισμένα, σκονισμένα...
Και κάθε μέρα μπαίνουν κι άλλα, και είναι ύστερα να θες να μπεις;

Προσθέτω και ένα βίντεο της καθημερινότητάς μου.

Με ποιο σκεπτικό;

α)Ενώνεται το υπουργείο δημοσίας τάξης με το εσωτερικών;
β)Υφυπουργός για τη δημόσια τάξη μπαίνει ένας ανώτατος στρατιωτικός; Πόλεμο με τους ταραξίες;
γ)(προσθήκη στο β) και χωρίς μπουσίντο
δ) δε χωρίζεται το γαμημένο μεταφορών από το επικοινωνιών;

Είμαι κάπου λάθος;

Φρίκη

Και να που τελείωσαν τα πανηγύρια και οι γιορτές και πάμε πάλι μια απ’ τα ίδια. Πάλι καλά τον πρώτο χρόνο θα είμαι φαντάρος και δεν θα με αγγίζουν ιδιαίτερα τα όσα γίνονται έξω.

Σκέψεις που κρατάω από αυτές τις εκλογές:

Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν κάτω από 75%. Δηλαδή το ένα τέταρτο του κόσμου δεν ασχολήθηκε καθόλου με το θέμα.

Από αυτό το 75%, η ΝΔ πήρε το 42%. Άρα ούτε τους μισούς, από τα τρία τέταρτα. Πως ένα τέτοιο νούμερο βγάζει κυβέρνηση; Αλλά ακόμη κι αν το δούμε χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν την αποχή, το 42% σαν ποσοστό είναι ικανό να κυβερνήσει; Ή καλύτερα είναι αντιπροσωπευτικό; Δηλαδή σε μια σωστή δημοκρατία δεν πρέπει να υπερισχύει η πλειοψηφία; 50+ % χρειαζόταν κανονικά, όλα τα άλλα συστήματα είναι παραμύθια. Θα μου πεις δε θα βγάζαμε κυβέρνηση ποτέ. Λάθος. Δεν είναι ανάγκη να έχεις αυτοδυναμία για να κυβερνήσεις. Μπορείς απλώς να συνεργαστείς με αυτούς που εξέλεξαν οι υπόλοιποι πολίτες. Άλλωστε ποιος ο λόγος να τους βάζεις στη Βουλή αν έχεις αυτοδυναμία;

Αναρωτιόμουν πως γίνεται να βγαίνει πάλι η Ν.Δ. Όχι ότι ήθελα το ΠΑΣΟΚ αλλά αισθάνομαι ότι μας περνάνε για ηλίθιους. Ότι αφού έγιναν τόσα εδώ και 3μιση χρόνια και τους ξαναβγάλαμε, σημαίνει ότι έχουμε ανοχή να φάμε πολλά ακόμα στη μάπα… Ένας φίλος, φαντάρος, μου επεσήμανε ότι ο όγκος των ψηφοφόρων είναι σαν αυτούς που γνωρίζει στο στρατό. Αγράμματοι άνθρωποι, χωρίς κανένα μορφωτικό στοιχείο, με μόνα ενδιαφέροντα τα αυτοκίνητα και τη μπάλα. Η πολιτική τους θέση καθορίζεται είτε από την οικογένειά τους, είτε από κάτι που άκουσαν στο καφενείο του χωριού, δεν είχαν κάτι άλλο να το συγκρίνουν, και το ενστερνίστηκαν…

Είναι χαρακτηριστικό και ελπιδοφόρο, το γεγονός ότι στα αστικά κέντρα όπου η πληροφόρηση είναι παντού, το ίντερνετ τροφοδοτεί τις σκέψεις και αναπόφευκτα η συνείδηση ελάχιστα πιο ενεργή, τα δύο μεγάλα κόμματα από το 80% του 2004 έπεσαν στο 70-72%.

Μεταφέρω από τον Χάρη και τον ευχαριστώ...

Το πρωι δουλευω μηχανογραφηση σε ενα οργανισμο, το απογευμα δουλευω την πτυχιακη, το βραδυ γραφω για την εφημεριδα. 6 μήνες πριν ξυπνουσα το πρωι, χαζευα λίγο παρέα με τον καφέ μου. Διάβαζα 1-2 βιβλία την εβδομάδα. Τώρα δεν τα αγγίζω. Σπαταλάω συνολικά 10 ώρες την ημέρα δουλεύοντας και βγάζω γύρω στα 900. Μόλις τα παίρνω ξαμολιέμαι στα μαγαζιά να παραμυθιαστώ με κάτι. Να πω ότι έπιασε τόπο η δουλειά. Καταλήγω πολλές φορές σε βιβλία. Αφήνω τον εαυτό μου να πιστέψει ότι θα τα διαβάσει. Σύντομα να, το μεσημέρι, η το βράδυ πριν τον αγχωμένο ύπνο -πόσες ώρες ακόμη μέχρι να ξημερώσει-. Απολογισμός; Ένα βουναλάκι βιβλία που ξεκίνησα αλλά ποτέ δε συνέχισα... Και ο στρατός περιμένει. Εκεί θα τα διαβάσεις μου λένε οι φίλοι... Το μυαλό θέλει άλλα. Θέλει να κλείσει τα μάτια μπαίνοντας και να τα ανοίξει βγαίνοντας. Και όταν βγει να βρει έναν άλλο κόσμο, σαν αυτόν που ονειρεύεται ότι υπάρχει στην Ιρλανδία ή την Αγγλία... Όπου όταν διαβάζεις, οι φαντάροι δε σε ρωτάνε αν δίνεις πανελλήνιες...
Χάρη ευχαριστώ που με έβαλες λίγο μπρος, και που φιλοξένεις κάτι που ίσως έπρεπε να έβαζα στο blog μου...

Γιατί;

Θα αρχίσω να καταγράφω πράγματα και πρόσωπα που με διώχνουν από την Ελλάδα μέρα με τη μέρα.

-Το εκλογικό της σύστημα
-Η απόρριψη κάθε ιδέας συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων
-Ο Γιακουμάτος
-Ο στρατός που με περιμένει
-Ο μεγάλος κάδος της γειτονιάς μου
-Τα χρόνια που πέρασαν έτσι και δεν θα τα πληρωθώ ποτέ
-Το ότι είμαστε μαγαζάκι της Ε.Ε. όταν δεν μας συμφέρει και το ξεχνάμε όταν μιλάμε για μισθούς και τιμές


Έχουν να δουν τα μάτια σας στο νέο theme... Είστε ελεύθεροι να συνεισφέρετε. Μπορεί κάτι να μην το έω σκεφτεί ακόμη...

Φωνή βοόντως

Μια από τις ωραιότερες φράσεις που διάβασα τις τελευταίες μέρες είναι ότι με την απειλή «Αυτοδυναμία ή εκλογές», ο Καραμανλής καταλύει το πολίτευμα. Δεν επιθυμεί μια Βουλή όπου μπορούν να συμμετέχουν ΟΛΟΙ οι εκπρόσωποί μας, σύμφωνα με το πολίτευμα, αλλά τη δική του προσωπική βουλή που θα κάνει ότι γουστάρει. Σκεφτείτε σας παρακαλώ πολύ καλά τι θα ψηφίσετε, στηριζόμενοι όχι στην ψήφο των γονιών σας και όσων σας πότισαν, αλλά όσα είδαν τα μάτια σας εδώ και 25 χρόνια, και κυρίως τα τελευταία 3μιση.

Νοσηρή σκέψη

κανένας μα κανένας από τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι δεν θα ψηφίσει, ούτε και έχει ψηφίσει Ν.Δ. Ή εγώ έχω πολύ στενό κύκλο γνωριμιών, ή η κυβέρνηση καθορίζεται από εντελώς διαφορετικό δείγμα ανθρώπων. Μετράμε ώρες προς το τέλος...
Πάλι καλά που τον πρώτο χρόνο θα τον περάσω στη θητεία, αφού δεν την έκανε εξαμηνη όπως μου εταξε ο κ. Σπήλιος...

Απάντηση

έστειλα ένα e-mail στον κ. Κακουλίδη, στο οποίο έλεγα πάνω κάτω τα ίδια με αυτά που έλεγα στη στήλη. Παραδόξως μου απάντησε αυθημερόν. Στην πατερναλιστική/ συμβουλευτική του απάντηση έλεγε:

«Αγαπητέ Απόστολε,

Ισως δεν ήσουν ένας προσεχτικός τηλεθεατής χθες. Γιατί αν ήσουν, θα διαπίστωνες, ότι αναφερόμουν στους συγκεκριμένους νέους που παρουσίαζε το ρεπορτάζ με το... "φραπόγαλο" στο χέρι να "χαβαλεδιάζουν" με την περί ασύμμετρης απειλής ερώτηση, αναδεικνύοντας έτσι και την λεξιπενία τους, και όχι γενικώς στη νεολαία μας.

Βεβαίως και γνωρίζω ότι η νεολαία μας είναι αυτή της οποίας και συ αποτελείς τμήμα και την οποία αγαπώ, σέβομαι και θαυμάζω.

Φιλικά,

Γιάννης Κακουλίδης»

Καθησυχαστικός, με ώθησε στο να βγάλω τον εαυτό μου έξω από το πακέτο αυτής της γενιάς. Λάθος και εδώ αλλά βαρέθηκα.

Επειδή η φράση του ερχόταν σε αντίθεση με τα όσα είπε στη συνέχεια, θεωρώ ότι ήταν απλώς μια ατυχής – παρεξηγήσιμη – στιγμή, η οποία δεν συνάδει με τη γενικότερη εικόνα του συγγραφέα. Το ξεχνάμε λοιπόν και όλα καλά…

I am a million miles away...

This hotel bar is full of people,
The piano man is really laying it down,
The old bartender is as high as a steeple,
So why tonight should I wear a frown?

The joint is jumpin' all around me,
And my mood is really not in style,
Right now the blues flock to surround me,
But I'll break out after a while.

Yes I'm a million miles away,
I'm a million miles away,
I'm sailing like a driftwood,
On a windy bay,
On a windy bay.

I'm a million miles away,
I'm a million miles away,
But I'm sailing like a driftwood,
On a windy bay,
On a windy bay.

Why ask how I feel,
Well, how does it look to you?
I fell hook, line and sinker,
Lost my captain and my crew.

I'm standing on the landing,
There's no one there but me,
That's where you'll find me,
Looking out on the deep blue sea.

There's a song on the lips of everybody,
There's a smile all around the room,
There's conversation overflowing,
But I sit here with the blues.

This hotel bar has lost all its people,
The piano man has caught the last bus home,
The old bartender just collapsed in the corner,
Why I'm still here, I just don't know,
I don't know.

I'm a million miles away,
A million miles away,
I'm sailing like a driftwood on a windy bay,
On a windy bay.

I'm a million miles away,
A million miles away,
I'm sailing like a driftwood on a windy bay,
Send me away...

Χωρίς Λόγια

http://teacherdudebbq.blogspot.com/2007/09/beaten-up-for-taking-pictures.html

Είναι να μην ντρέπεσαι; Είναι να μη σκέφτεσαι να πας για μεταπτυχιακό στην Αγγλία και να μη γυρίσεις ΠΟΤΕ;

Ντροπή κ. Κακουλίδη

Σε εκπομπή του Άλτερ, με αντικείμενο τις εκλογές φυσικά, μίλησαν σε βίντεο κάποια νέα παιδιά που είπαν ότι η ασύμμετρη απειλή είναι το κράτος. Την έκφραση αυτή είχα χρησιμοποιήσει και εγώ, καθώς εμένα με τρομοκρατεί η ανικανότητα του υπάρχοντος κράτους να περιορίσει μια κατάσταση χάους. Ο συγγραφέας Γιάννης Κακουλίδης, κάποτε στις λίστες του ΠΑΣΟΚ, πιο πρόσφατα στο Συνασπισμό, είπε κάτι το οποίο με προσέβαλε, και φαντάζομαι πολλά από τα νέα παιδιά: «Ε καλά, αυτοί που τα λένε είναι τα ίδια παιδιά που λένε ότι την σημαία την κατέβασε ο Απόστολος Γκλέτσος». Μόνο ο Ανδρουλάκης, ο σημερινός πασόκος έσπευσε να πει ότι κάτι τέτοιο αδικεί την νεολαία. Ο Κακουλίδης τον απέτρεψε και άρχισε να εξυμνεί την αριστερά.

Κ. Κακουλίδη

Να μην πω τι την κάνω την αριστερά σου, όταν απαξιώνεις τις ιδέες και τις απόψεις μιας νεολαίας που διαβάζει και σκέφτεται 100 βήματα μπροστά από τον καθένα σας. Ίσως στα βιβλία σου να είσαι καλός, δεν είχα την τύχη να διαβάσω κάτι, και στις ταινίες σου επίσης. Στον πολιτικό λόγο όμως για μένα ήταν μεγάλο φάουλ η φραση σου αυτή. Αισθάνθηκα ότι προσβάλεις εμένα προσωπικά, επειδή ήταν και δική μου σκέψη η «απειλή» του κράτους. Και σίγουρα δεν έγραψα ποτέ ότι τη σημαία κατέβασε ο Γκλέτσος. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος της αριστεράς και του πνεύματος όπως εσύ να τσουβαλιάζεις ολόκληρη τη γενιά μου. Γιατί και 200-300 βιβλία έχω διαβάσει στη ζωή μου, και παρακολουθώ και κυρίως σκέφτομαι τα όσα βλέπω γύρω μου.

Διαγνωση του doc.

Οξεία Κυνάγχη για άγνωστους λόγους. Μου πήραν και σάλιο για ανάλυση. Αμέ!

Ανασκόπηση ζωής.

Είμαι άρρωστος εδώ και 3 μέρες με πονόλαιμο και δέκατα. Καμία αλλαγή από μέρα σε μέρα. Αυτή τη βδομάδα θα βρεθώ με τον καθηγητή της πτυχιακής μου για further orientation. Σήμερα είχα ένα υπέροχο γεύμα με το κορίτσι μου. Για λίγο ξέχασα ότι δουλεύω αύριο. Πάω στην πλατεία να βγάλω φώτο στη συγκέντρωση του Συριζα για την εφημερίδα. Τέλειωσα τα Friends για 4η φορά. Είδα το 3ο επ. του IT crowd και το 1ο του Californication. Σας εύχομαι μια καλή εβδομάδα. Καλύτερη από την προηγούμενη τουλάχιστον...

Όμορφο στην θλίψη του...

Άργησα λίγο, αλλά έμαθα ότι η ηθοποιός Μαρία Μπονέλου έφυγε από τη ζωή, λίγους μόλις μήνες μετά το θάνατο του συζύγου της. Έπασχε από Αλτσχάιμερ εδώ και χρόνια. Ο Σωτήρης φαίνεται ότι της έδινε τη δύναμη να κρατιέται. Όταν έφυγε εκείνος είχα ακούσει να λένε ότι εκείνη δεν είχε καταλάβει απόλυτα τι συμβαίνει. Δεν μπόρεσα να το πιστέψω και μάλλον καλά έκανα. Της εύχομαι καλό ταξίδι και χαίρομαι γιατί σίγουρα θα είναι καλύτερα εκεί. Στην αγκαλιά του.

τΙ;

Δεν έχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω. Σίγουρα όχι ΝΔ. Λογικά ούτε ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ είναι σαν να ζει σε ένα όνειρο και δε θέλω να το ξυπνήσω. Σύριζα (να μου κοπεί) γιατί οι αριστεροί είναι συνήθως τα χειρότερα αφεντικά. ΛΑΟΣ ποτέ. Έλα όμως που θέλω να ψηφίσω ένα κόμμα πλην των δύο μεγάλων το οποίο να έχει ούτως ή άλλως μπει στη Βουλή για να μην πάει χαμένη η ψήφος μου…

Τέτοιες στιγμές...

Δεν θέλουν λέξεις.
Στο καλό, αγαπημένε μου από τους 3 tenors...

Αν και αναποφάσιστος...

το βρήκα υπέροχο. Θα ήθελα να το δω στην τηλεόραση και να βγαίνει ο κάθε μπούλης ή φασίστας να λέει τα δικά του...

Τέλος

Summer's almost gone
Summer's almost gone
Almost gone
Yeah, it's almost gone
Where will we be
When the summer's gone?
Morning found us calmly unaware
Noon burn gold into our hair
At night, we swim the laughin' sea
When summer's gone
Where will we be
Where will we be
Where will we be
Morning found us calmly unaware
Noon burn gold into our hair
At night, we swim the laughin' sea
When summer's gone
Where will we be
Summer's almost gone
Summer's almost gone
We had some good times
But they're gone
The winter's comin' on
Summer's almost gone

Μα που να πάααω...

Είχα μια κούτα στο σπίτι από μια πρόσφατη αγορά. Πήγα το πρωί της Κυριακής να την πετάξω και δε χώραγε στους κάδους. Όχι λόγω μεγέθους αλλά επειδή αδειάζουν μια φορά τη βδομάδα… Την έβαλα στο αμάξι και πήγα να βρω ένα μπλε κάδο, μιας και ήταν ανακυκλώσιμη. Πέντε λεπτά με το αμάξι και θέλετε και ανακύκλωση σε μόνιμη βάση; Με αυτό το πλευρό… «Αν θέλείς μπορείς να το κάνεις» μου λένε… «Μην τα ρίχνεις όλα στο κράτος»… Πειράζει που θέλω ένα κράτος που να απλουστεύει όλες τις διαδικασίες για χατίρι του ατόμου αλλά και του συνόλου; Μάζεψε τα και φύγε θα μου πεις... Τι κάθεσαι και γκρινιάζεις; Σωστά. Γιατί εκεί φτάσαμε. Να μας διώχνουν και να μας θυμούνται όταν είναι να ψηφίσουμε.

Πήξιμο...

7:40 στην αποβάθρα στην Πλακεντία, 8:10 στο Μέγαρο...
Γιατί να κατεβαίνεις στην Αθήνα στριμωγμένος από την αφετηρία και μια διαδρομή που θα έπρεπε να είναι 15 λεπτά την κάνεις μισή ώρα; Ως κι εκεί η τσιγκουνιά; Οικονομίες κλίμακας ώστε το μετρό να μετακινείται με τους περισσότερους δυνατούς επιβάτες μέσα μην καίμε τσάμπα ρεύμα. Και η ποιότητα; Πάει περίπατο; Κι άσε το Λιάπη να διαφημίζει τα κατορθώματά του... Αλήθεια, γιατί αντί για Άμυνα-Αιγάλεω δεν κάνουν Πλακεντία-Μοναστηράκι τη γραμμή; Γιατί όλα να πηγαίνουν Αιγάλεω αλλά μόνο τα μισά Πλακεντία; Β’ Αθήνας δεν είναι το Χαλάνδρι, τα Βριλήσσια και τα Μελίσσια κ. Λιάπη; Πως σας ξέφυγαν…