Με πήρανε στο Μεταπτυχιακό. Όταν τελειώσω θα έιμαι απόφοιτος
"Διδακτικής της Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων στην κατεύθυνση Σχεδιασμού και Διαχείρισης Δικτύων με μεταπτυχιακό στα Προηγμένα Συστήματα Πληροφορικής στην κατέυθυνση Συστήματα Υποστήριξης Αποφάσεων". Σχεδόν βαρέθηκα να το γράψω.
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Πράσινος Λόφος
Όπως κατεβαίνεις την Αλίμου, λίγο πριν τα Lidl στρίβεις δεξιά. Στον ακριβώς από πάνω δρόμο υπάρχει ένας χαμηλός καταπράσινος λόφος. Ο Γιάννης Μπαξεβάνης τον άλωσε και τον ονόμασε "Πράσινο Λόφο" - blinded by the obvious. Εχθές το βράδυ (νωρίς ευτυχώς γιατί από τις 9 και μετά ήταν όλα κλεισμένα) πήγαμε με τη Μ. και απολάυσαμε μια γαστριμαργική πρόταση διαφορετική από τα συνηθισμένα. Με 21 Ευρώ το άτομο (χωρίς ποτό) ερχονται στο τραπέζι μπωλάκια με: φρεσκοκομμένο κρεμμύδι, ντομάτα, μαρούλι-καρότο, ταμπουλέ, χουμους, μελιτζανοσαλάτα, κεφτεδάκια με ρύζι, τηγανητές - θεικές- πατάτες με τη φλούδα τους, κουνουπίδι με κάρυ. Στη συνέχεια ο καθένας παίρνει ένα πιάτο με μια μεγάλη περίεργη πίτα σαν κρέπα χωρίς αυτό στην οποία αναπάυονται 3 είδη γύρου. Και πάνω που λες ότι είναι ήδη αρκετά ενδιαφέρον, μια κυρία με ένα μεγάλο ξύλινο γουδί και ένα ακόμη μεγαλύτερο χαμόγελο ετοιμάζει μπροστά σου μια σπέσιαλ σως για να περεχύσεις το φαγητό σου.
Και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι έγινε να σου το χοιρινό σουβλάκι μαριναρισμένο σε σησαμέλαιο αλλά και το σουβλάκι κοτόπουλο. Κάπου εδώ η Μ. παρέδωσε τα όπλα. Η συνέχεια είχε πεντανόστιμο κεμπάπ αλλά και κάτι σπέσιαλ: χοιρινό σουβλάκι με χαλούμι και σύκο, με ένα φυλλαράκι δάφνης κολλημένο επάνω στο κρέας να ευωδιάζει.
Η ποικιλία των κρασιών ήταν ικανοποιητική, αρκέστηκα σε ένα ποτήρι Αγιωργίτικο.
Η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετική, το προσωπικό μοίραζε χαμόγελα και σε ευχαριστούσε ακόμη κι όταν σε σέρβιρε. Excellent value for not so much money.
Υ.Γ. Έμαθα ότι αν το ζητήσεις τηλεφωνικώς μπορεί να σε περιμένει στο μαγαζί ένα ατομικό καλάθι με λιχουδιές τις οποίες μπορείς να απολάυσεις στις ξύλινες κούνιες, τις αιώρες ή έστω στα τραπεζάκια ανάμεσα στα δέντρα μόλις με 18 ευρώ το άτομο.
Και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι έγινε να σου το χοιρινό σουβλάκι μαριναρισμένο σε σησαμέλαιο αλλά και το σουβλάκι κοτόπουλο. Κάπου εδώ η Μ. παρέδωσε τα όπλα. Η συνέχεια είχε πεντανόστιμο κεμπάπ αλλά και κάτι σπέσιαλ: χοιρινό σουβλάκι με χαλούμι και σύκο, με ένα φυλλαράκι δάφνης κολλημένο επάνω στο κρέας να ευωδιάζει.
Η ποικιλία των κρασιών ήταν ικανοποιητική, αρκέστηκα σε ένα ποτήρι Αγιωργίτικο.
Η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετική, το προσωπικό μοίραζε χαμόγελα και σε ευχαριστούσε ακόμη κι όταν σε σέρβιρε. Excellent value for not so much money.
Υ.Γ. Έμαθα ότι αν το ζητήσεις τηλεφωνικώς μπορεί να σε περιμένει στο μαγαζί ένα ατομικό καλάθι με λιχουδιές τις οποίες μπορείς να απολάυσεις στις ξύλινες κούνιες, τις αιώρες ή έστω στα τραπεζάκια ανάμεσα στα δέντρα μόλις με 18 ευρώ το άτομο.
Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008
Μαζωμός
Έχοντας διαβάσει αυτό και αυτό, χτες βράδυ πρότεινα στην παρέα να πάμε κι εμείς να δούμε τι είναι αυτό το μαγαζί. Ευτυχώς που είχαμε κλείσει τραπέζι γιατί γινόταν Ο χαμός. Το φαγητό εξαιρετικό, αυτό που λέμε "τίμιο" με εξαίρεση την τηγανιά ή οποία δεν πρόλαβε να ψηθεί δεδομένης της κίνησης. Οι λουκουμάδες όργιο και οι τιμές σοκ. 6 άτομα σκάσαμε με 69 ευρώ, κρασί και ρακή... Να πάτε οπωσδήποτε!
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008
Goya κανείς;
Σήμερα το πρωί σε ένα σύννεφο πνευματικών αναζητήσεων πήρα τη μικρή μου και πήγαμε στην Εθνική Πινακοθήκη, για να δούμε την έκεθεση χαρακτικών του Γκόγια. Δεν είχα ιδέα για το έργο του, δεν θα αναγνώριζα πίνακά του.
Σήμερα μου άφησε την εντύπωση ενός ανθρώπου ο οποίος αρχικά αποτύπωνε αυτό ακριβώς που έβλεπε γύρω του σαν φωτορεπόρτερ αλλά μετά το έχασε.
Ιδιαίτερα εκτίμησα το έργο με το θάνατο της αλήθειας, στο οποίο ένα σωρό σοβαροφανείς στέκουν γύρω από τη νεκρή αλήθεια και η μόνη που θρηνεί είναι η δικαιοσύνη. Συνοδεύεται από την ανάστασή της στην όψη της οποίας όλοι λουφάζουν σαν τρομαγμένα ζώα.
Πέρα από την έκθεση αυτή, αξίζει να περάσετε και από τα μόνιμα εκθέματα, τα οποία προσωπικά είχα να δω από μαθητής του δημοτικού. Είναι μια ευχάριστη κυριακάτικη βολτούλα.
Σήμερα μου άφησε την εντύπωση ενός ανθρώπου ο οποίος αρχικά αποτύπωνε αυτό ακριβώς που έβλεπε γύρω του σαν φωτορεπόρτερ αλλά μετά το έχασε.
Ιδιαίτερα εκτίμησα το έργο με το θάνατο της αλήθειας, στο οποίο ένα σωρό σοβαροφανείς στέκουν γύρω από τη νεκρή αλήθεια και η μόνη που θρηνεί είναι η δικαιοσύνη. Συνοδεύεται από την ανάστασή της στην όψη της οποίας όλοι λουφάζουν σαν τρομαγμένα ζώα.
Πέρα από την έκθεση αυτή, αξίζει να περάσετε και από τα μόνιμα εκθέματα, τα οποία προσωπικά είχα να δω από μαθητής του δημοτικού. Είναι μια ευχάριστη κυριακάτικη βολτούλα.
