Χάικου 1

Μέρα όμορφη

ο αφρός στα κύματα

βροχή στο δάσος

Κάπως καλύτερα...

η εικόνα του blog τουλάχιστον...

Μου την έχει βαρέσει τελευταία. Πάντα ήμουν αντικοινωνικός, αλλά τώρα έχει παραγίνει. Απομακρύνομαι από τον κόσμο. Δε θέλω να τους ακούω να μιλάνε για πράγματα που μου φαίνονται όχι ανιαρά αλλά ανούσια. Σαν να περνάνε τα δευτερόλεπτα που μιλάνε και να χάνεται χρόνος από τη ζωή του σύμπαντος. Μερικούς θα ήθελα ακόμη και να τους κάνω να σκάσουν. Όχι ότι κι εγώ πάω πίσω. Απλώς δε μιλάω πολύ και δε με ενοχλώ.

James Joyce Irish Pub

Συνειδητοποίησα ότι έχω σχολιάσει διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, αλλά όχι το αγαπημένο μου. Είσαι ανάμεσα στο Θησείο και το Μοναστηράκι. Γύρω κόσμος, φασαρία, και σε ένα δρομάκι αναπτυσσόμενο (Άστιγγος) ανοίγεις μια ξύλινη πόρτα και έφυγες. Εντελώς. Ζουμερά burgers, fish and chips, Irish Stew, sausages and mash, steak and guinness pie... Λατρεμένες πατάτες με τη φλούδα τους, βρασμένες και μετά τηγανισμένες... Και πάνω από όλα μπύρα. Guinness και άλλες. Σαν τη μαύρη καμία. Διπλοσερβιρισμένη, με το τριφυλλάκι ζωγραφισμένο στον αφρό. Φυσικά δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή! Weiss, ξανθές και κόκκινες υπάρχουν επίσης σε βαρέλι. Από τιμές, είναι σχετικά καλά, το pint 5.5 ευρώ ενώ μπορείς να φας ένα νοστιμότατο χορταστικό σάντουιτς με κρέας με άλλα 5.5.