Είναι ώρες που χάνω το κέφι μου.

Hope there's someone
Who'll take care of me
When I die, will I go

Hope there's someone
Who'll set my heart free
Nice to hold when I'm tired

There's a ghost on the horizon
When I go to bed
How can I fall asleep at night
How will I rest my head

Oh I'm scared of the middle place
Between light and nowhere
I don't want to be the one
Left in there, left in there

There's a man on the horizon
Wish that I'd go to bed
If I fall to his feet tonight
Will allow rest my head

So here's hoping I will not drown
Or paralyze in light
And godsend I don't want to go
To the seal's watershed

Hope there's someone
Who'll take care of me
When I die, Will I go

Hope there's someone
Who'll set my heart free
Nice to hold when I'm tired

Παράδειγμα 2ο

Όταν έμενα στα Εξάρχεια, πολλές φορές ξεκινούσα από το σπίτι και περπατούσα είτε μέχρι το Θησείο είτε μέχρι το Ζάππειο, από κέντρο ή Κολωνάκι. Απ' όταν μετακομίσαμε, πολλές φορές κατεβαίνω στο κέντρο και κάνω τις ίδιες διαδρομές, πάντα με το κορίτσι μου αγκαλιά. Είναι κι αυτό για μένα μια από τις χαρές της ζωής. Ένας βραδινός περίπατος στη σκασμένη από τη ζέστη καλοκαιρινή Αθήνα, στάση για μπύρα στα μισά, βιτρίνες, κόσμος να πηγαινοέρχεται. Χάζι στην τελική. Ακόμα και ο αέρας που μπαίνει από το παράθυρο του αυτοκινήτου όπως φεύγεις από το κέντρο και ανεβαίνεις είναι μια στιγμή ευτυχίας.

Τα κυκλικά ερείπια

Πριν μερικά χρόνια κουβάλαγα στις διακοπές ένα βιβλίο-τούβλο. Χόρχε Λουις Μπόρχες, Άπαντα Πεζά. Δεν το είχα διαβάσει όλο. Ένα διήγημα ωστόσο μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Μου είχε ανοίξει το μυαλό σαν να κοιτάζα ένα πίνακα του Escher.


Το κείμενο λέγεται The Circular ruins, και είναι διαθέσιμο εδώ. Αφιερώστε λίγο χρόνο να πλάσετε την εικόνα των όσων διαβάζετε.

τελικα παρασκευη θα βγω απο εδω μεσα. θα σαλταρω

ΕΦυγααα

Τελικά μετά από σύντομη αναβολή ξεκινάω τώρα για Ιασώ. Τα λέμε από Τετάρτη-Πέμπτη.