Τυχαία μέσα από μονιτορ, βρήκα την
συναναγνώστρια. Ο Αζίζ Νεσίν είναι ένας από τους συγγραφείς που διάβαζα από το δημοτικό. Τον έβλεπα συχνά στη Χάλκη, νήπιο ακόμη. Μέχρι και αφιέρωση στην αυτοβιογραφία του έχω, από την επίσκεψή του στην Ελλάδα. Ο Νεσίν με έκανε να αγαπήσω τον εκεί τόπο περισσότερο, να τον δω από τα μάτια του έμπειρου κατοίκου με ψυχή παιδιού. Με έκανε να χρησιμοποιώ την έκφραση "Ετσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δε θα πάνε" σαν οδηγό.
Boyle Gelmis, Boyle Gitmez λοιπόν. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω. Και δυστυχώς έχω ελάχιστα βιβλία του, μιας και έχουν πάψει πια να τα εκδίδουν ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι. Κάποια στιγμή έστειλα επιστολές σε κάποιους για να επανεκδόσουν μερικά, έτσι ώστε να υπάρξουν και κάποια έσοδα για το Ιδρυμα Νεσίν, αλλά μάλλον με θεώρησαν πολύ ρομαντική και ή δεν απάντησαν, ή αρνήθηκαν ευγενικά. Κι εγώ λάτρεψα τον κόσμο απέναντι μέσα από τα βιβλία του και εξαιτίας του Ιδρύματος, απέκτησα φίλους αγαπημένους και σαράντα παιδιά:) Πιστεύω τόσο πολύ στην φράση του "δεν υπάρχουν καλά και άσχημα έθνη, υπάρχουν άνθρωποι, καλοί ή κακοί". Χαίρομαι που υπάρχει ένας ακόμα που τον διαβάζει στο διαδίκτυο!
ΑπάντησηΔιαγραφή