Τι είναι η ζωή...

Δεν μπορείς παρά να αισθανθείς τη μικρότητα του ανθρώπου μπροστά στους γραμμένους νόμους του σύμπαντος όταν διαβάζεις ειδήσεις σαν κι αυτή…
Ο 56άχρονος Άντι Φίτσετ όταν πληροφορήθηκε ότι πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα και έχει λίγους μήνες ζωής μπροστά του είχε προετοιμαστεί για μια νέα ζωή στη Μαγιόρκα. Είχε αγοράσει μάλιστα δύο μπάρ και ετοιμαζόταν να κάνει αυτό που τον ευχαριστούσε. Η γνωμάτευση φυσικά του άλλαξε τα σχέδια και για λίγες μέρες τον έριξε σε απραξία. Ευτυχώς συνήλθε σύντομα και στους έξι μήνες ζωής που του έδωσαν κανόνισε τις τελευταίες του υποθέσεις, τακτοποίησε τα πράγματά του και θυμήθηκε όλες τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Κανόνισε λοιπόν στους 5 μήνες, μια αγρυπνία, όχι με τη μορφή θρήνου αλλά εορτασμού για την γεμάτη ζωή που έζησε. Την προσωπική του αγρυπνία!
Όμως, 10 μέρες πριν το γεγονός, ο Άντι έφυγε. Λες και ότι είναι ανώτερο από τον άνθρωπο θεώρησε ότι δεν έπρεπε να τον αφήσει να κρατήσει την αξιοπρέπειά του. Να μην πετύχει τη νίκη απέναντι στο θάνατο γιορτάζοντας για την ζωή του.
Ωστόσο, σε εμένα τουλάχιστον ο άνθρωπος αυτός χαράχτηκε στη μνήμη μου ως αγωνιστής σε έναν αγώνα χαμένο από χέρι. Και αυτό γιατί δεν αγωνίστηκε για να κρατηθεί στη ζωή, μάταιος κόπος θα ήταν, αλλά γιατί ο αγώνας του ήταν απέναντι στο συναίσθημα της μικρότητας που αφήνει ο θάνατος. Ακόμη κι αν δεν πρόλαβε να δώσει το χτύπημά του, για μένα η σκέψη του και μόνο μετράει. Γιατί στην άλλη πλευρά θα πάει με το κεφάλι ψηλά. Και ίσως βρει και εκεί ένα μπαράκι για να σερβίρει τους υπόλοιπους που ξεκίνησαν νωρίτερα από αυτόν.