Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι νιώθω σήμερα. Σαν μικρό παιδί, χαμένο στο δάσος, μόνο του. Χωρίς να ξέρει ότι έχει χαθεί, απλά τσιρίζει για να ακούει μια φωνή.
Το έχω καιρο το πρόβλημα βέβαια. Δεν με παίρνει ο ύπνος χωρίς τηλεόραση ή ραδιόφωνο. Θα υπάρχει σίγουρα κάποια αναφορά στα κιτάπια των ψυχολόγων...
έχω κι εγώ το ίδιο κόλλημα (και όχι πρόβλημα) να μην μπορεί να με πάρει ο ύπνος χωρίς μουσική συγκεκριμένα. Και δεν ξέρω τι λένε οι ψυχολόγοι και οι ψυχαναλυτές, εγώ ξέρω πως φρικάρω σε σκοτεινό δωμάτιο χωρίς ήχο και μόνη μου, ιδιαίτερα αν με τριγυρίζουν τίποτα σκέψεις απο αυτές που σε επισκέπτονται στην απόλυτη ηρεμία και στην πέρνουν μακρυά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σε κάλυψα μου χρωστάς 60€ και τα ξαναλέμε στην επόμενη συνεδρεία.