Ξύπνα μικρό μου και γεύσου το μινόρε...

Το Μινόρε Γυθείου 24, Κάτω Χαλάνδρι

Βράδυ Παρασκευής και ψάχνουμε κάτι να τσιμπήσουμε, ως συνήθως. Θυμήθηκα ένα μικρό ταβερνάκι που είχα δει σε ένα στενό στο Κάτω Χαλάνδρι. Πήγαμε λίγο φοβισμένοι να πω την αλήθεια, κοιτάξαμε από τα παράθυρα να κόψουμε κίνηση και τελικά μπήκαμε. Ο κυρ-Σωτήρης, ιδιοκτήτης, φροντιστής, μάγειρας, σερβιτόρος μας υποδέχτηκε και μας έβαλε σε ένα ωραίο τραπέζι ενώ δίπλα ζέσταινε η σόμπα. Το ντεκόρ κλασικής ταβέρνας σαν αυτές που πήγαινα στα Εξάρχεια πιτσιρικάς (υπάρχει άραγε ο Φώντας;).
Το αφεντικό ήρθε και κάθισε στο τραπέζι μας και άρχισε ένα small-talk, για την κίνηση των ημερών, που μένουμε, μας αποκάλυψε ότι κάθε μεσημέρι πηγαίνει σε συγκεκριμένη αγορά και ψωνίζει ο ίδιος τα υλικά του αλλά και ότι φέρνει το κρασί του από το Κορωπί. Η ερώτηση που μου έκανε εντύπωση ήταν "Ποιος σας έστειλε;". Όταν του απαντήσαμε ότι ήρθαμε μόνοι μας παραξενεύτηκε. Το γιατί το κατάλαβα στη συνέχεια. Το μαγαζί άρχισε να γεμίζει και όλοι του μιλούσαν σαν να τον ξέρουν χρόνια. Κι εκείνος όμως, σε άλλους έλεγε από πότε έχει να τους δει σε άλλους πάλι θυμόταν τι φαγητό τους αρέσει.
Τι φάγαμε! Σαλάτα πολίτικη (λάχανο, καρότο, σέλινο, μαγιονέζα σαν να την έφτιαξα σπίτι μου), μανιτάρια πλευρώτους ξεροψημένα και ζουμερά συνάμα, μοσχαράκι σοφρίτο και χοιρινό με λιαστή ντομάτα και σκορδάκι. Τα κυρίως είχαν παρέα τραγανές πατατούλες ότι πρέπει για να τις βουτάς στη σαλτσούλα. Μας κέρασε και σπιτικά έξυπνα γλυκάκια.
Τα παραπάνω 33 ευρώ. Πραγματικά τίμιο.
++ Ο κυρ-Σωτήρης, η ηρεμία και η οικιότητα, το φαγητό και το κρασί του, οι τίμιες τιμές :)
-- Σαν ταβερνάκι, μπορεί κανένα ποτήρι να είναι λεκιασμένο. Αν δεν είσαι μίζερος το παραβλέπεις...