Ξύπνα μικρό μου και γεύσου το μινόρε...

Το Μινόρε Γυθείου 24, Κάτω Χαλάνδρι

Βράδυ Παρασκευής και ψάχνουμε κάτι να τσιμπήσουμε, ως συνήθως. Θυμήθηκα ένα μικρό ταβερνάκι που είχα δει σε ένα στενό στο Κάτω Χαλάνδρι. Πήγαμε λίγο φοβισμένοι να πω την αλήθεια, κοιτάξαμε από τα παράθυρα να κόψουμε κίνηση και τελικά μπήκαμε. Ο κυρ-Σωτήρης, ιδιοκτήτης, φροντιστής, μάγειρας, σερβιτόρος μας υποδέχτηκε και μας έβαλε σε ένα ωραίο τραπέζι ενώ δίπλα ζέσταινε η σόμπα. Το ντεκόρ κλασικής ταβέρνας σαν αυτές που πήγαινα στα Εξάρχεια πιτσιρικάς (υπάρχει άραγε ο Φώντας;).
Το αφεντικό ήρθε και κάθισε στο τραπέζι μας και άρχισε ένα small-talk, για την κίνηση των ημερών, που μένουμε, μας αποκάλυψε ότι κάθε μεσημέρι πηγαίνει σε συγκεκριμένη αγορά και ψωνίζει ο ίδιος τα υλικά του αλλά και ότι φέρνει το κρασί του από το Κορωπί. Η ερώτηση που μου έκανε εντύπωση ήταν "Ποιος σας έστειλε;". Όταν του απαντήσαμε ότι ήρθαμε μόνοι μας παραξενεύτηκε. Το γιατί το κατάλαβα στη συνέχεια. Το μαγαζί άρχισε να γεμίζει και όλοι του μιλούσαν σαν να τον ξέρουν χρόνια. Κι εκείνος όμως, σε άλλους έλεγε από πότε έχει να τους δει σε άλλους πάλι θυμόταν τι φαγητό τους αρέσει.
Τι φάγαμε! Σαλάτα πολίτικη (λάχανο, καρότο, σέλινο, μαγιονέζα σαν να την έφτιαξα σπίτι μου), μανιτάρια πλευρώτους ξεροψημένα και ζουμερά συνάμα, μοσχαράκι σοφρίτο και χοιρινό με λιαστή ντομάτα και σκορδάκι. Τα κυρίως είχαν παρέα τραγανές πατατούλες ότι πρέπει για να τις βουτάς στη σαλτσούλα. Μας κέρασε και σπιτικά έξυπνα γλυκάκια.
Τα παραπάνω 33 ευρώ. Πραγματικά τίμιο.
++ Ο κυρ-Σωτήρης, η ηρεμία και η οικιότητα, το φαγητό και το κρασί του, οι τίμιες τιμές :)
-- Σαν ταβερνάκι, μπορεί κανένα ποτήρι να είναι λεκιασμένο. Αν δεν είσαι μίζερος το παραβλέπεις...

Για πόσο ηλίθιους μας έχουν;

Μετά τα χτεσινά στην Πάτρα τα κανάλια έσπευσαν να θαυμάσουν τους πολίτες που κουράστηκαν να βλέπουν τον τόπο να ρημάζει και πήγαν να δειρουν τους αντιεξουσιαστες. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε το παρακράτος της Χρυσής Αυγής; Ξεχνάμε πόσες φορές τους έχουμε δει να μάχονται δίπλα στα ΜΑΤ;
Ξεχνάμε. Και τον Τεμπονέρα. Και τα 3 χρόνια φυλακή που έκανε ο Καλαμπόκας για φόνο εκ προμελέτης...

Άτιτλο και άσεμνο

"Αναγνώριση των πτυχίων των αποφοίτων κολεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, χωρίς κανέναν έλεγχο στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα, ζητεί από την ελληνική κυβέρνηση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο." από το In.gr

πότε θα μας γαμήσουνε δεν ξέρω...

Προς κάθε Δημήτρη που ψάχνει για δουλειά...

Γκρίνια γκρίνια γκρίνια

Σε σουβλακερί της Γλυφάδας ο εμο πιτσιρικάς σερβιτόρος, όταν μια κοπέλα τον ρώτησε τι έχει η σως γιαουρτιού της απάντησε "Γιαούρτι. Δεν έχεις ξαναφάει γιαούρτι;". Συνολικά δε η στάση του ήταν προκλητική. Από την άλλη, η ταμίας, μπροστά ακριβώς από τους ψήστες άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Γκρίνιαξα και με είπαν υπερβολικό.
Κάθε δουλειά έχει τα υπερ και τα κατά της. Όπως και να έχει όμως, την επιλέγεις και ωφείλεις να είσαι τέλειος.

Bad Liver and a broken heart

...I don't have a drinking problem
cept when I can't get a drink ...

και μια φωνή από την καρδιά...

Το έχω ξαναπει. Californication rulez.

If I leave here tomorrow
Would you still remember me?
For I must be travelling on, now,
'Cause there's too many places I've got to see.
But, if I stayed here with you, girl,
Things just couldn't be the same.
'Cause I'm as free as a bird now,
And this bird you can not change.
Lord knows, I can't change.

Bye, bye, its been a sweet love.
Though this feeling I can't change.
But please don't take it badly,
'Cause Lord knows I'm to blame.
But, if I stayed here with you girl,
Things just couldn't be the same.
Cause I'm as free as a bird now,
And this bird you'll never change.
And this bird you can not change.
Lord knows, I can't change.
Lord help me, I can't change.

Γιούπι

Με πήρανε στο Μεταπτυχιακό. Όταν τελειώσω θα έιμαι απόφοιτος
"Διδακτικής της Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων στην κατεύθυνση Σχεδιασμού και Διαχείρισης Δικτύων με μεταπτυχιακό στα Προηγμένα Συστήματα Πληροφορικής στην κατέυθυνση Συστήματα Υποστήριξης Αποφάσεων". Σχεδόν βαρέθηκα να το γράψω.

Πράσινος Λόφος

Όπως κατεβαίνεις την Αλίμου, λίγο πριν τα Lidl στρίβεις δεξιά. Στον ακριβώς από πάνω δρόμο υπάρχει ένας χαμηλός καταπράσινος λόφος. Ο Γιάννης Μπαξεβάνης τον άλωσε και τον ονόμασε "Πράσινο Λόφο" - blinded by the obvious. Εχθές το βράδυ (νωρίς ευτυχώς γιατί από τις 9 και μετά ήταν όλα κλεισμένα) πήγαμε με τη Μ. και απολάυσαμε μια γαστριμαργική πρόταση διαφορετική από τα συνηθισμένα. Με 21 Ευρώ το άτομο (χωρίς ποτό) ερχονται στο τραπέζι μπωλάκια με: φρεσκοκομμένο κρεμμύδι, ντομάτα, μαρούλι-καρότο, ταμπουλέ, χουμους, μελιτζανοσαλάτα, κεφτεδάκια με ρύζι, τηγανητές - θεικές- πατάτες με τη φλούδα τους, κουνουπίδι με κάρυ. Στη συνέχεια ο καθένας παίρνει ένα πιάτο με μια μεγάλη περίεργη πίτα σαν κρέπα χωρίς αυτό στην οποία αναπάυονται 3 είδη γύρου. Και πάνω που λες ότι είναι ήδη αρκετά ενδιαφέρον, μια κυρία με ένα μεγάλο ξύλινο γουδί και ένα ακόμη μεγαλύτερο χαμόγελο ετοιμάζει μπροστά σου μια σπέσιαλ σως για να περεχύσεις το φαγητό σου.
Και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι έγινε να σου το χοιρινό σουβλάκι μαριναρισμένο σε σησαμέλαιο αλλά και το σουβλάκι κοτόπουλο. Κάπου εδώ η Μ. παρέδωσε τα όπλα. Η συνέχεια είχε πεντανόστιμο κεμπάπ αλλά και κάτι σπέσιαλ: χοιρινό σουβλάκι με χαλούμι και σύκο, με ένα φυλλαράκι δάφνης κολλημένο επάνω στο κρέας να ευωδιάζει.
Η ποικιλία των κρασιών ήταν ικανοποιητική, αρκέστηκα σε ένα ποτήρι Αγιωργίτικο.
Η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετική, το προσωπικό μοίραζε χαμόγελα και σε ευχαριστούσε ακόμη κι όταν σε σέρβιρε. Excellent value for not so much money.

Υ.Γ. Έμαθα ότι αν το ζητήσεις τηλεφωνικώς μπορεί να σε περιμένει στο μαγαζί ένα ατομικό καλάθι με λιχουδιές τις οποίες μπορείς να απολάυσεις στις ξύλινες κούνιες, τις αιώρες ή έστω στα τραπεζάκια ανάμεσα στα δέντρα μόλις με 18 ευρώ το άτομο.

Μαζωμός

Έχοντας διαβάσει αυτό και αυτό, χτες βράδυ πρότεινα στην παρέα να πάμε κι εμείς να δούμε τι είναι αυτό το μαγαζί. Ευτυχώς που είχαμε κλείσει τραπέζι γιατί γινόταν Ο χαμός. Το φαγητό εξαιρετικό, αυτό που λέμε "τίμιο" με εξαίρεση την τηγανιά ή οποία δεν πρόλαβε να ψηθεί δεδομένης της κίνησης. Οι λουκουμάδες όργιο και οι τιμές σοκ. 6 άτομα σκάσαμε με 69 ευρώ, κρασί και ρακή... Να πάτε οπωσδήποτε!

Goya κανείς;

Σήμερα το πρωί σε ένα σύννεφο πνευματικών αναζητήσεων πήρα τη μικρή μου και πήγαμε στην Εθνική Πινακοθήκη, για να δούμε την έκεθεση χαρακτικών του Γκόγια. Δεν είχα ιδέα για το έργο του, δεν θα αναγνώριζα πίνακά του.
Σήμερα μου άφησε την εντύπωση ενός ανθρώπου ο οποίος αρχικά αποτύπωνε αυτό ακριβώς που έβλεπε γύρω του σαν φωτορεπόρτερ αλλά μετά το έχασε.


Ιδιαίτερα εκτίμησα το έργο με το θάνατο της αλήθειας, στο οποίο ένα σωρό σοβαροφανείς στέκουν γύρω από τη νεκρή αλήθεια και η μόνη που θρηνεί είναι η δικαιοσύνη. Συνοδεύεται από την ανάστασή της στην όψη της οποίας όλοι λουφάζουν σαν τρομαγμένα ζώα.


Πέρα από την έκθεση αυτή, αξίζει να περάσετε και από τα μόνιμα εκθέματα, τα οποία προσωπικά είχα να δω από μαθητής του δημοτικού. Είναι μια ευχάριστη κυριακάτικη βολτούλα.

Γιατί γύρισα (pt 2); aka άσε τον Πέτρο να λέει

Γιατί γύρισα;

Τουρκοφοβία

Στην Π.Α. πέρασα για 1μιση μήνα από την 358 Μοίρα Έρευνας Διάσωσης. Ήταν η πιο μάχιμη μοίρα που βρέθηκα από την άποψη ότι την αποτελούσαν ιπτάμενοι διασώστες. Σήμερα έβλεπα Alpha, ο Βερύκιος και οι λοιποί σχολίαζαν κάποια βίντεο με διασώσεις. Αφού μίλησαν για την ανδρεία και τις ικανότητες της ΠΑ και του λιμενικού, ο Βερύκιος είπε τη μεγάλη αλήθεια "Η προβολή τέτοιου έργου είναι εντεταλμένη γιατι την εκτέλεση των επιχειρήσεων στο Αιγαίο διεκδικούν και οι Τουρκοι". Αυτό δε που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η απάντηση της ξανθιάς: "Ε δεν θα την πάρουν ποτέ!" και ο Καρσιώτης συμφωνούσε...Εφόσον ο άνθρωπος σωθεί σας νοιάζει ποιος τον έσωσε; Έλεος δηλαδή! έχουμε ξεχάσει την έννοια της συνεργασίας στον τόπο αυτό. Ούτε σε κυβερνήσεις ούτε σε διασώσεις ούτε πουθενά. Καθένας μόνος του.
Και εμείς που τελειώνουμε τη δουλειά μας και βοηθάμε τον άλλο για να τελειώσει και μετά μαζί πάμε και βοηθάμε τον τρίτο είμαστε οι μαλάκες...

Είδα

την εκπομπή πως να αλλάξετε έναν άντρα στον σκαι. Ο γκέι που ανέλαβε την αλλαγή σχολίασε το αποτέλεσμα: "He is acting more gay than I do." O-gay...

Ποιός φταίει;

Σε μεγάλο σουπερ μάρκετ, με τις 3 σειρές καρότσια, ήταν μια κυρία και πάλευε. Η θεία μου πάει, βάζει ένα κέρμα και ενώ παίρνει το καρότσι, η κυρία φωνάζει "Α όχι! Αυτό το καρότσι θα το έπαιρνα εγώ!" Καταλαβαίνετε πόσο γελοίο φάνηκε με άλλα 150 καρότσια να την περιμένουν. Το πήραμε και φύγαμε. Έμεινα όμως με τη σκέψη "Πόσο θύμα πρέπει να αισθάνεται αυτή η γυναίκα αλλά και ο μέσος έλληνας ώστε να ψάχνει δικαίωση - χαρά στην νίκη του σε κάτι τόσο μικρό όσο το καρότσι ή τη σειρά στο ταμείο ή τη θέση στο λεωφορείο;" Ποιός μας έκανε έτσι;

Μεγάλη αλήθεια.

Αν επί 2 εβδομάδες δεν πίνεις φραπέ αλλά εσπρέσσο και μάλιστα κρύο, ο φραπέ σου φαίνεται σαν ραδικόζουμο.

Ετοιμάζομαι...

Στη Χάλκη (με τη Θεολογική Σχολή αν έχετε ακουστά) έχω σπίτι. Από εκεί ήταν η καταγωγή της μητέρας μου και εκεί πέρασα όλα μου τα καλοκαίρια μέχρι τα 19 μου. Έχω να πάω από το 2001, και πολλά έχουν αλλάξει. Κυρίως όμως η απώλεια του παππού και της μητέρας με τους οποίους έχω τις περισσότερες αναμνήσεις από το νησί. Φέτος, 10 μέρες μετά την απόλυση μου και 10 πριν ξεκινήσω δουλειά, ετοιμάζομαι να ξαναπάω. Το σπίτι δεν είναι αυτό που θυμάμαι από παλιά, το είχαμε ανακαινίσει γύρω στο 1995, ήταν και 100 χρονών... Ωστόσο με βλέπω να γυρνάω από δωμάτιο σε δωμάτιο, από στενό σε στενό και οι αισθήσεις να δουλεύουν στο φουλ για να ξυπνήσουν μνήμες.
Συνηθίζω να σκέφτομαι το νησί σαν την τελευταία "κονσέρβα" αναμνήσεων με τους χαμένους και ήρθε η ώρα να την ανοίξω.
Στην φωτογραφία είμαι εγώ, στο σπίτι πριν ανακαινιστεί ενώ με κουρεύει ένας γείτονας ο οποίος (και αυτός) έχει φύγει...

λελέ

Μετά τον Πυθαγόρα σειρά μου να απολυθώ. Από χθες είμαι και πάλι πολίτης. Μικρή διαφορά στην πράξη αλλά όπως και να έχει, σε επίπεδο ψυχολογίας αναβάθμιση. Για αυτό και το retouche στο blog. Πάω να βγάλω καινούρια ταυτότητα. Καλημέρα σας.

Πόση δύναμη κρύβουν αυτοί οι στίχοι...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Κάηκα

ναι ναι. Τελικά όυτε αντιηλιακό με δείκτη 20 δεν σε σλωζει όσο κι αν έχεις μαυρίσει πριν. Ψήθηκα κανονικά. Ελπιζω να συνέλθω ως την Τετάρτη που έχω συνέντευξη...

Τι κρίμα...

Έχω κάτι συνεντεύξεις και μάλλον θα χρειαστώ κοστούμι. Άντε λοιπόν να βρω ένα να χωρέσω τα 120 κιλά μου...

Απορία. Ο Βενιζέλος που ντύνεται; Ο Καραμανλής; Ο Ζαχόπουλος; Ο Πάγκαλος;

Πόσο τσογλάνι πρέπει να είσαι;

Χτες το μεσημεράκι πήγα να παρκάρω στο πάρκινγκ του μετρό Κατεχάκη. Εκεί όπου υπάρχει φρουρός και σε αφήνει να μπεις μόνο όταν αδειάζει μια θέση. Περίμενα γύρω στο τέταρτο γιατί είχε άλλα 3 αμάξια μπροστά μου. Η θέση που άδειασε ήταν στενή. Κυρίως επειδή και οι 2 είχαν παρκάρει επάνω στη γραμμή. Με 2-3 μανούβρες πάρκαρα και με πολύ περισσότερες κατάφερα να κατέβω δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στο να μην ακουμπήσει η πόρτα μου στο διπλανό αμάξι. Το απογευματάκι που πήγα να το πάρω, το άλλο αμάξι είχε φύγει και είχα μια γραμμή από κλειδί κατά μήκος του δικού μου. Βλέπετε το γεγονός ότι χρειάστηκε να στριμωχτεί λίγο το τσογλάνι δεν μπόρεσε να το αντέξει και θεώρησε καλό να καταστρέψει την περιουσία μου. Χαρά στον πατέρα που μεγάλωσε ένα τέτοιο ζώο. Καλημέρα σας.

Τσίπηδες

Βράδυ Παρασκεύης, επιλέγουμε με τη Μ. να πάμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο στο Θησείο με καλή κουζίνα (...). Το φαγητό ήταν συμπαθέστατο, κάπου 7/10. Ο λογαριασμός αναμενόμενα υψηλός (58,70). Μετά το φαγητό ζήτησα έναν μονό εσπρέσο και στη συνέχεια το λογαριασμό. Ο σερβιτόρος μου είπε ότι η απόδειξη ήταν ήδη στο τραπέζι μου με το παραπάνω ποσό. Θεώρησα λοιπόν ότι ο καφές (με το μηδαμινό κόστος παραγωγής) ήταν κερασμένος από το κατάστημα. Έδωσα 60 ευρώ και είπα ευχαριστώ χωρίς να περιμένω ρέστα. Σε 1 λεπτό μαζεύτηκε όλη ομάδα των σερβιτόρων και μου είπαν ότι είχαν ξεχάσει να βάλουν τον καφέ και μου έφεραν νέα απόδειξη 60,30 ευρώ. Για 30 λεπτά θεώρησαν σωστό να καταστρέψουν την εικόνα του μαγαζίου. Όσο καλό κι αν ήταν το φαγητό και το σέρβις, η κίνηση αυτή τους ξεφτίλησε. Δεν ξαναπατάω.

Μηχανοργανωση τελος για το Σμηνιτη Μολωχ

Απο Δευτερα αλλαζω μοίρα (επίτηδες ταυτόσημο υποθετω). Ελευσίνα και πάλι αλλά C-130. αντε να δουμε...

Οικονομία

Έστω ένας Έλληνας 25 ετών. Έχει κάνει πολλά μαθήματα για να δώσει Πανελλήνιες, έχει μπει στο Πανεπιστήμιο, έχει αποφοιτήσει. Δούλεψε λίγο από εδώ κι από εκεί, και μια μέρα τον έβαλαν σε μια δουλειά από την οποία δεν παίρνει φράγκο. Ψέματα. 8.71 ευρω το μήνα. Έτυχε δε η δουλειά αυτή να είναι στο αντικείμενό του. ΆΛλους, τους βάζουν να φτιάχνουν καφέδες. Πως ζει; Παρασιτεί για έναν ολόκληρο χρόνο επάνω στην οικογένειά του. Πάνω που το έχει σιχαθεί και έχει δει την αξία των χρημάτων που κερδίζει ο ίδιος, τον υποχρεώνεις να γίνει πάλι ανήμπορος και άπορος. Βοηθάει κάτι τέτοιο την οικονομία; Ή μήπως δεν θα παίζει ρόλο η αποχή του από το επάγγελμά του για ένα χρόνο, ειδικά όταν σχετίζεται άμεσα με την τεχνολογία;
Είναι ένα λάθος στη ρίζα του συστήματος. Δεν πειράζει όμως. ΓΙατί συντηρεί χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα. ΤΗ χώρα με τη μεγαλύτερη αναλογία μόνιμων αξιωματικών σε σχέση με τον πληθυσμό της στην ΕΕ.

Είναι ώρα να ξυπνήσετε...

λέει το ξυπνητήρι στο στρατιωτικό μου κινητό. Ο Μολώχ θυμήθηκε ότι κάποτε είχε ένα μπλογκ, ότι διάβαζε δεκάδες και σχολίαζε. Επιστρέφω σιγά σιγά λοιπόν. Καλώς σας βρήκα. Και πάλι.