Αγένεια και ευγένεια

Χτες το απόγευμα συναντιόμαστε με τη Μ. και ένα φίλο να πάμε για ένα καφέ στα γρήγορα. Στο Φάρο στο Ν. Ψυχικό υπάρχει ένα καφέ με το όνομα Sotton στο οποίο έχω πάει αρκετές φορές. Έχει καλό service και καλή ποιότητα γενικώς. Ο κλειστός χώρος του μαγαζιού, σκεπασμένος με τζαμαρία πρακτικά, είναι για καπνίζοντες αλλά παρ' όλα αυτά μπήκαμε και είδαμε ένα τραπέζι για 4 άτομα, δύο τετράγωνα ενωμένα πρακτικά αλλά με 4 καρέκλες. Υπήρχαν επίσης 5-6 τετράγωνα τραπέζια με 4 καρέκλες και πάλι, ήταν όμως πολύ κοντά μεταξύ τους και όχι κοντά στη τζαμαρία αλλά προς την κουζίνα. Καθόμαστε λοιπόν οι 2 και περιμένουμε τον τρίτο σε λίγο. Έρχεται λοιπόν ένας τύπος και ακολουθεί ο διάλογος:
"Θα είστε 2;"
"Όχι 3"
"Μπορείτε να περάσετε να καθίσετε σε ένα μικρό;"
Χωρίς να μιλήσουμε σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Λίγο πιο πέρα, στο Λωτό, μια γνωστή τσαγερί της περιοχής, ήπιαμε τελικά τον καφέ μας σε ένα άκαπνο και πολύ πιο ευχάριστο περιβάλλον και κυρίως με χαμογελαστό προσωπικό. Μια μικρή μαλακία ή ένας μεγάλος μαλάκας μπορεί να διώξει την πελατεία από ένα μαγαζί. Πότε θα το καταλάβουν;