Geo

Στην πορεία της μάχης μου με τον καρκίνο, γνώρισα πολλούς ανθρώπους μέσω τουίτερ. Πολλά καλά παιδιά που ο καθένας θέλει ένα πόστ από μόνος του. Σήμερα όμως θέλω να σας πω για τη Τζώρτζια.
Μιλούσαμε για καιρό και πάντοτε έδειχνε ένα άτομο γεμάτο ζωή, με εμψύχωνε στα δυσκολότερα και με στήριζε. Παραδόξως δεν μου έβγαλε ποτέ αυτό που μου έχουν βγάλει ίσως κάποιοι, το "καλά τα λες, ευχαριστώ, αλλά που ξέρεις εσύ τι περνάω εγώ..."
Κάποια στιγμή τυχαία, πρόσεξα το blog στο οποίο περιγράφει τη ΔΙΚΗ της μάχη με μια αρρώστια ύπουλη σαν τη δική μου. Μια νόσο που σου αλλάζει τη ζωή. Και τότε τη θαύμασα. Γιατί ποτέ δε μου είπε "ναι αγόρι μου ταλαιπωρείσαι, αλλά να κοίτα κι εγώ...", έχει τσαμπουκά και μάχεται αξιοπρεπώς λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Τώρα έχει την ανάγκη μας http://mylymeupdates.blogspot.com/p/india-calling.html
και απαιτώ -άσε ρε μαλάκα που απαιτείς- ναι, ΑΠΑΙΤΩ να δείξετε ότι ακόμα κουβαλάτε ψυχή και αγάπη μέσα σας, όπως το δείχνετε τόσο καιρό σε μένα.