Στους καιρούς εκείνους που δεν θα είμαι
Μαζί σου θα είναι ένα σύννεφο
Η σκιά του από πάνω σου συνέχεια
Εκείνο το σύννεφο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Ένας αγέρας θα ανεμίσει τη φούστα σου
Τα μαλλιά σου θα αναστατωθούν
Το ένα χέρι σου στη φούστα το άλλο στα μαλλιά σου
Εκείνος ο αγέρας είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Της νύχτας μία ώρα στο κρεβάτι σου
Πότε στο ένα πλευρό πότε στο άλλο
Είτε είσαι κοιμισμένη είτε είσαι ξύπνια
Εκείνο το όνειρο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Ολομόναχη θα μιλάς με κάποιον που δεν είναι
Θα διηγέισαι όσα ποτέ δε διηγήθηκες
Εκείνος που θα ακούει είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Έναν πόνο θα νιώσεις σε πρωτόγνωρους καιρούς
Που δε θα μπορείς να τον εντοπίσεις
Η καρδιά σου θα παγιδευτεί στις αναμνήσεις
Εκείνος ο πόνος είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Αζίζ Νεσίν -
Δεν ξέρω αν το μετέφρασα σωστά. Ζητώ συγνώμη αν όχι.
Οχι Αποστόλη μου!! Οχι τόση απαισιοδοξία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιάσε ένα φιλάκι ;)
Υπέροχο και απίστευτα συγκινητικό! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο τ' αποτέλεσμα. Να είναι πολύ μακρινή η ώρα που θα κρυφτείς πίσω απ' τα σύννεφα και να σε γνωρίζει όσο βαθιά σου αξίζει. Εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήkalo taksidi
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν δεν το έκανες σωστά, το έκανες όπως πρέπει
ΑπάντησηΔιαγραφή-
κι όσα τα χρόνια κι αν περνούν, εγώ θα σε γνωρίζω
σε διαβαζω ..και σκεφτομαι το ατελείωτο δραμα που περναει ο αντρας μου μεσα στο μυαλο του..και απελπιζομαι..σημερα στην βιντεοκλήση εκλαιγε .. μου ειπε " θελω να γινω καλα να ειμαστε παλι μαζι ,να μεγαλωσουμε μαζι το παιδακι μας"..εχει λευχαιμια ..τον οκτωβριο μπαινει για μεταμοσχευση μυελου...
ΑπάντησηΔιαγραφή