Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Δε θα με γνωρίσεις

Στους καιρούς εκείνους που δεν θα είμαι
Μαζί σου θα είναι ένα σύννεφο
Η σκιά του από πάνω σου συνέχεια
Εκείνο το σύννεφο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις

Ένας αγέρας θα ανεμίσει τη φούστα σου
Τα μαλλιά σου θα αναστατωθούν
Το ένα χέρι σου στη φούστα το άλλο στα μαλλιά σου
Εκείνος ο αγέρας είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις

Της νύχτας μία ώρα στο κρεβάτι σου
Πότε στο ένα πλευρό πότε στο άλλο
Είτε είσαι κοιμισμένη είτε είσαι ξύπνια
Εκείνο το όνειρο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις

Ολομόναχη θα μιλάς με κάποιον που δεν είναι
Θα διηγέισαι όσα ποτέ δε διηγήθηκες
Εκείνος που θα ακούει είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις

Έναν πόνο θα νιώσεις σε πρωτόγνωρους καιρούς
Που δε θα μπορείς να τον εντοπίσεις
Η καρδιά σου θα παγιδευτεί στις αναμνήσεις
Εκείνος ο πόνος είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις

Αζίζ Νεσίν -

Δεν ξέρω αν το μετέφρασα σωστά. Ζητώ συγνώμη αν όχι.

7 σχόλια:

serenata είπε...

Οχι Αποστόλη μου!! Οχι τόση απαισιοδοξία!!!!!

marilia είπε...

Υπέροχο ποίημα!

Πιάσε ένα φιλάκι ;)

ShareYourLikes είπε...

Υπέροχο και απίστευτα συγκινητικό! :)

Nefosis είπε...

Πολύ όμορφο τ' αποτέλεσμα. Να είναι πολύ μακρινή η ώρα που θα κρυφτείς πίσω απ' τα σύννεφα και να σε γνωρίζει όσο βαθιά σου αξίζει. Εδώ.

nitsa2009 είπε...

kalo taksidi

Pythagoras είπε...

κι αν δεν το έκανες σωστά, το έκανες όπως πρέπει
-
κι όσα τα χρόνια κι αν περνούν, εγώ θα σε γνωρίζω

Unknown είπε...

σε διαβαζω ..και σκεφτομαι το ατελείωτο δραμα που περναει ο αντρας μου μεσα στο μυαλο του..και απελπιζομαι..σημερα στην βιντεοκλήση εκλαιγε .. μου ειπε " θελω να γινω καλα να ειμαστε παλι μαζι ,να μεγαλωσουμε μαζι το παιδακι μας"..εχει λευχαιμια ..τον οκτωβριο μπαινει για μεταμοσχευση μυελου...