Στους καιρούς εκείνους που δεν θα είμαι
Μαζί σου θα είναι ένα σύννεφο
Η σκιά του από πάνω σου συνέχεια
Εκείνο το σύννεφο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Ένας αγέρας θα ανεμίσει τη φούστα σου
Τα μαλλιά σου θα αναστατωθούν
Το ένα χέρι σου στη φούστα το άλλο στα μαλλιά σου
Εκείνος ο αγέρας είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Της νύχτας μία ώρα στο κρεβάτι σου
Πότε στο ένα πλευρό πότε στο άλλο
Είτε είσαι κοιμισμένη είτε είσαι ξύπνια
Εκείνο το όνειρο είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Ολομόναχη θα μιλάς με κάποιον που δεν είναι
Θα διηγέισαι όσα ποτέ δε διηγήθηκες
Εκείνος που θα ακούει είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Έναν πόνο θα νιώσεις σε πρωτόγνωρους καιρούς
Που δε θα μπορείς να τον εντοπίσεις
Η καρδιά σου θα παγιδευτεί στις αναμνήσεις
Εκείνος ο πόνος είμαι εγώ
Δε θα με γνωρίσεις
Αζίζ Νεσίν -
Δεν ξέρω αν το μετέφρασα σωστά. Ζητώ συγνώμη αν όχι.
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Μια εικόνα
Μέσα σε ένα καράβι σαν κι αυτό, κάπου ανάμεσα στην Πόλη και τη Χάλκη
Με τον ουρανό συννεφιασμένο και τους γλάρους να πετάνε γύρω
Καθισμένος δίπλα σε ένα παράθυρο να απολαμβάνεις το v-οστό σου τσάι
Και από ένα ραδιοφωνάκι φορητό να ακούγεται με ζεστά παράσιτα αυτό
Για μια τέτοια στιγμή αδερφέ αξίζει να πας στην Πόλη. Για μια τέτοια στιγμή αξίζει να ζεις.
Με τον ουρανό συννεφιασμένο και τους γλάρους να πετάνε γύρω
Καθισμένος δίπλα σε ένα παράθυρο να απολαμβάνεις το v-οστό σου τσάι
Και από ένα ραδιοφωνάκι φορητό να ακούγεται με ζεστά παράσιτα αυτό
Για μια τέτοια στιγμή αδερφέ αξίζει να πας στην Πόλη. Για μια τέτοια στιγμή αξίζει να ζεις.
Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011
Νομιμότητα και υπηρεσίες στην ελληνική αγορά
Συγχύστηκα απίστευτα.
Παραγγέλνω την Κυριακή μια τηλεόραση από το Πλαίσιο αξίας 237 ευρώ, δίνοντας τα στοιχεία της πιστωτικής μου κάρτας. Μου έρχεται μήνυμα ότι υπάρχει πρόβλημα με την παραγγελία. Τη Δευτέρα το πρωί επικοινωνώ μαζί τους και αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τυπικό θέμα, σχετικό με το όνομα που είναι περασμένο στην παραγγελία. Ο υπάλληλος, ευγενικά μου εξηγεί και ξαναβάζει την παραγγελία ενημερώνοντας με ότι θα την παραλάβω την Τρίτη. Τρίτη σήμερα, μου έρχεται SMS ότι η παράδοση θα γίνει στο διάστημα 12.00-14.30 οπότε λέω όλα καλά. Κατά τις 15.00 με παίρνει ο οδηγός και μου λέει ότι έχει την τηλεόραση, είναι έξω από την πόρτα αλλά δε με βρίσκει. Διαπιστώνουμε ότι η παραγγελία έχει πάει Κολωνάκι αντί για Γέρακα και με πληροφορεί ότι η παράδοση θα γίνει την Πέμπτη. Όλα αυτά για μια τηλεόραση άμεσα διαθέσιμη. Παίρνω τηλέφωνο λοιπόν στο Πλαίσιο και συνεννοούμαι με τον κ. Α., ο οποίος αναγνωρίζει το λάθος και τη διαφορά στην παρεχόμενη υπηρεσία (2 μέρες καθυστέρηση) και εντοπίζει στο κοντινότερό μου κατάστημα της Λ. Μεσογείων 2 διαθέσιμα κομμάτια. Με βάζει στην αναμονή για λίγο, η γραμμή κλείνει, με καλεί πίσω και με ενημερώνει ότι έχει φροντίσει ώστε να κρατήσουν το κομμάτι για μένα, στην τιμή internet, σαν τελικό στάδιο της συναλλαγής μου απλώς θα πρέπει να φροντίσω εγώ για την παραλαβή. Ο κύριος ήταν ευγενέστατος και μου ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία.
Επειδή βγήκα από τη χημειοθεραπεία Κυριακή, αποφεύγω τις μετακινήσεις μέχρι να συνέλθω και να δω τα λευκά μου αιμοσφαίρια. Στέλνω λοιπόν τον αδερφό μου στο κατάστημα για να την παραλάβει. Με πήρε 1-2 φορές τηλέφωνο γιατί τον ρώτησαν για το μοντέλο, για το αν η παραγγελία είναι στο όνομά μου κτλ. Για να διευκολύνω τη συζήτηση ζήτησα και μίλησα με τον πωλητή, του έδωσα το τηλέφωνο του κ. Α., επιβεβαιώσαμε το μοντέλο και όλα καλά. Δέκα λεπτά αργότερα μου τηλ πάλι ο αδερφός μου έξαλλος, ότι σηκώνεται και φεύγει γιατί δεν βγάζει άκρη, ότι θέλουν να πάω εγώ και λοιπά ακατάληπτα. Ε λέω, βαρέθηκε, παίρνω τηλ στο Πλαίσιο και με συνδέουν με το διευθυντή, ο διάλογος με τον οποίο ήταν κάτι τέτοιο:
-Ναι γεια σας, Γκανάς λέγομαι.
-Μάλιστα... ... ...
-Σχετικά με την τηλεόραση; Έχετε ενημερωθεί;
-Βεβαίως.
-Ποιο είναι το πρόβλημα;
-Πρέπει να έρθετε ο ίδιος να την παραλάβετε.
-Κοιτάξτε. Είμαι καρκινοπαθής, βγήκα από τη ΧΜΘ Κυριακή βράδυ, δε μου επιτρέπεται να κυκλοφορώ. Γι' αυτό περίμενα να μου τη φέρετε σπίτι, στο οποίο αποτύχατε, και αφού βρήκατε λύση με ταλαιπωρείτε και πάλι.
-Ναι αλλά πρέπει να παραλάβετε ο ίδιος, για λόγους ασφαλείας.
-Για ποιο λόγο;
-Γιατί έχει πληρωθεί με την κάρτα σας.
-Κι αν μου τη φέρνατε σπίτι;
-Θα υπογράφατε στην παραλαβή.
-Και στο amazon? Στο paypal? Υπογράφω πουθενά;
-Δε γνωρίζω κύριε.
-Εμ βέβαια, μόνο το μπακάλικο γνωρίζετε.
-Ναι αλλά έτσι έχουμε τα χαμηλότερα ποσοστά απάτης με πιστωτικές κάρτες.
-Και όσον αφορά το επίπεδο της υπηρεσίας και την εξυπηρέτηση σας είναι αδιάφορο;
-Ίσα ίσα θα έπρεπε να το βλέπετε σαν θετικό. Πιστεύω ότι οι μεγάλες εταιρίες σε παγκόσμιο επίπεδο θα έπρεπε να ακολουθούν ένα τέτοιο σύστημα ασφαλείας.
Ηρεμώ λίγο.
-Κοιτάξτε να δείτε, είναι δική σας ευθύνη που δεν μου την παραδώσατε στο σπίτι σήμερα, χαίρομαι που βρήκατε μια λύση και τώρα μου βγάζετε πάλι πρόβλημα.
-Δε με ενδιαφέρει τι κάνει το τμήμα Internet. (σ.σ. ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ) Άλλωστε όταν εκδόσατε την κάρτα σας συμφωνήσατε στην ταυτοπροσωπία. Κάνω το νόμιμο.
-Μου θυμίζετε τη συζήτηση για το νόμιμο και το ηθικό.
-Και επιλέγω το νόμιμο.
Και έτσι κλείσαμε αφού ζήτησα ξανά το όνομά του. Θα πείτε κάποιοι ότι με βάση το νόμο είχε δίκιο. Θα πω ότι ως πελάτης αισθάνθηκα προσβεβλημένος από τη συνολική μου εμπειρία. Γιατί να ξανακάνω μετά από αυτό σοβαρή συναλλαγή με το Πλαίσιο; Μου θύμισε παλαιότερο περιστατικό σε εταιρικό επίπεδο που δε δεχόταν να κάνει την παράδοση σε άλλο σημείο επί πιστώσει μετά από χρόνια συνεργασίας...
Παραγγέλνω την Κυριακή μια τηλεόραση από το Πλαίσιο αξίας 237 ευρώ, δίνοντας τα στοιχεία της πιστωτικής μου κάρτας. Μου έρχεται μήνυμα ότι υπάρχει πρόβλημα με την παραγγελία. Τη Δευτέρα το πρωί επικοινωνώ μαζί τους και αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τυπικό θέμα, σχετικό με το όνομα που είναι περασμένο στην παραγγελία. Ο υπάλληλος, ευγενικά μου εξηγεί και ξαναβάζει την παραγγελία ενημερώνοντας με ότι θα την παραλάβω την Τρίτη. Τρίτη σήμερα, μου έρχεται SMS ότι η παράδοση θα γίνει στο διάστημα 12.00-14.30 οπότε λέω όλα καλά. Κατά τις 15.00 με παίρνει ο οδηγός και μου λέει ότι έχει την τηλεόραση, είναι έξω από την πόρτα αλλά δε με βρίσκει. Διαπιστώνουμε ότι η παραγγελία έχει πάει Κολωνάκι αντί για Γέρακα και με πληροφορεί ότι η παράδοση θα γίνει την Πέμπτη. Όλα αυτά για μια τηλεόραση άμεσα διαθέσιμη. Παίρνω τηλέφωνο λοιπόν στο Πλαίσιο και συνεννοούμαι με τον κ. Α., ο οποίος αναγνωρίζει το λάθος και τη διαφορά στην παρεχόμενη υπηρεσία (2 μέρες καθυστέρηση) και εντοπίζει στο κοντινότερό μου κατάστημα της Λ. Μεσογείων 2 διαθέσιμα κομμάτια. Με βάζει στην αναμονή για λίγο, η γραμμή κλείνει, με καλεί πίσω και με ενημερώνει ότι έχει φροντίσει ώστε να κρατήσουν το κομμάτι για μένα, στην τιμή internet, σαν τελικό στάδιο της συναλλαγής μου απλώς θα πρέπει να φροντίσω εγώ για την παραλαβή. Ο κύριος ήταν ευγενέστατος και μου ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία.
Επειδή βγήκα από τη χημειοθεραπεία Κυριακή, αποφεύγω τις μετακινήσεις μέχρι να συνέλθω και να δω τα λευκά μου αιμοσφαίρια. Στέλνω λοιπόν τον αδερφό μου στο κατάστημα για να την παραλάβει. Με πήρε 1-2 φορές τηλέφωνο γιατί τον ρώτησαν για το μοντέλο, για το αν η παραγγελία είναι στο όνομά μου κτλ. Για να διευκολύνω τη συζήτηση ζήτησα και μίλησα με τον πωλητή, του έδωσα το τηλέφωνο του κ. Α., επιβεβαιώσαμε το μοντέλο και όλα καλά. Δέκα λεπτά αργότερα μου τηλ πάλι ο αδερφός μου έξαλλος, ότι σηκώνεται και φεύγει γιατί δεν βγάζει άκρη, ότι θέλουν να πάω εγώ και λοιπά ακατάληπτα. Ε λέω, βαρέθηκε, παίρνω τηλ στο Πλαίσιο και με συνδέουν με το διευθυντή, ο διάλογος με τον οποίο ήταν κάτι τέτοιο:
-Ναι γεια σας, Γκανάς λέγομαι.
-Μάλιστα... ... ...
-Σχετικά με την τηλεόραση; Έχετε ενημερωθεί;
-Βεβαίως.
-Ποιο είναι το πρόβλημα;
-Πρέπει να έρθετε ο ίδιος να την παραλάβετε.
-Κοιτάξτε. Είμαι καρκινοπαθής, βγήκα από τη ΧΜΘ Κυριακή βράδυ, δε μου επιτρέπεται να κυκλοφορώ. Γι' αυτό περίμενα να μου τη φέρετε σπίτι, στο οποίο αποτύχατε, και αφού βρήκατε λύση με ταλαιπωρείτε και πάλι.
-Ναι αλλά πρέπει να παραλάβετε ο ίδιος, για λόγους ασφαλείας.
-Για ποιο λόγο;
-Γιατί έχει πληρωθεί με την κάρτα σας.
-Κι αν μου τη φέρνατε σπίτι;
-Θα υπογράφατε στην παραλαβή.
-Και στο amazon? Στο paypal? Υπογράφω πουθενά;
-Δε γνωρίζω κύριε.
-Εμ βέβαια, μόνο το μπακάλικο γνωρίζετε.
-Ναι αλλά έτσι έχουμε τα χαμηλότερα ποσοστά απάτης με πιστωτικές κάρτες.
-Και όσον αφορά το επίπεδο της υπηρεσίας και την εξυπηρέτηση σας είναι αδιάφορο;
-Ίσα ίσα θα έπρεπε να το βλέπετε σαν θετικό. Πιστεύω ότι οι μεγάλες εταιρίες σε παγκόσμιο επίπεδο θα έπρεπε να ακολουθούν ένα τέτοιο σύστημα ασφαλείας.
Ηρεμώ λίγο.
-Κοιτάξτε να δείτε, είναι δική σας ευθύνη που δεν μου την παραδώσατε στο σπίτι σήμερα, χαίρομαι που βρήκατε μια λύση και τώρα μου βγάζετε πάλι πρόβλημα.
-Δε με ενδιαφέρει τι κάνει το τμήμα Internet. (σ.σ. ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ) Άλλωστε όταν εκδόσατε την κάρτα σας συμφωνήσατε στην ταυτοπροσωπία. Κάνω το νόμιμο.
-Μου θυμίζετε τη συζήτηση για το νόμιμο και το ηθικό.
-Και επιλέγω το νόμιμο.
Και έτσι κλείσαμε αφού ζήτησα ξανά το όνομά του. Θα πείτε κάποιοι ότι με βάση το νόμο είχε δίκιο. Θα πω ότι ως πελάτης αισθάνθηκα προσβεβλημένος από τη συνολική μου εμπειρία. Γιατί να ξανακάνω μετά από αυτό σοβαρή συναλλαγή με το Πλαίσιο; Μου θύμισε παλαιότερο περιστατικό σε εταιρικό επίπεδο που δε δεχόταν να κάνει την παράδοση σε άλλο σημείο επί πιστώσει μετά από χρόνια συνεργασίας...
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011
10 βιβλία που χαίρομαι που διάβασα στην ως τώρα ζωή μου (pt.1)
10. The Ultimate Hitchhikers guide to the Galaxy, Douglas Adams
Αν με ρωτήσεις γιατί έβαλα αυτό το βιβλίο στη δεκάδα η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι 42. Το διάβασα πριν 11 χρόνια στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Παρα Πέντε. Το είχαμε αγοράσει μαζί με συμμαθητές, από ένα ο καθένας (ήταν 4 μέρη) και ανταλλάζαμε. Μου το είχε προτείνει ο τρελός κι αγαπημένος μου μαθηματικός. Το ξαναδιαβάζω τώρα στα αγγλικά, το κείμενο είναι πολύ καλύτερο.
9. On the Road, Jack Kerouac
Είχα την τύχη να το διαβάσω στα 17 μου. Υποχρεωτικό εξωσχολικό ανάγνωσμα μας είχαν δώσει το Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, ήμουν όμως κάπου στα μισά του Στο Δρόμο. Είπα στον καθηγητή ότι δεν αφήνω το βιβλίο μου στη μέση. Συμφώνησε, με τον όρο να γράψω μια εργασία για τη beat generation. Why don't you just leave us alone? Αυτό μου έμεινε.
8. Έτσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δε θα πάνε, Αζίζ Νεσίν, εκδόσεις Θεμέλιο
Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Αζίζ Νεσίν μέσα από μικρές αφηγήσεις, τυχαία περιστατικά από τη ζωή του, γραμμένα απλά, με χιούμορ και πίκρα. Ο Νεσίν όπως κι εγώ περνούσε τις διακοπές του στη Χάλκη των Πριγκιποννήσων, και έτσι είχα ένα λόγο παραπάνω να οπτικοποιώ τις ιστορίες του.
7. The little prince, Antoine de Saint-Exupery
Ένα βιβλίο που δε χρειάζεται συστάσεις, ένα βιβλίο που πρέπει imho να διαβάζει κανείς κάθε τόσο για να θυμάται βασικά πράγματα για τη ζωή. "What is essential, is invisible to the eye".
6. Childhood's End, Arthur Clarke
Κι αυτό πρόταση από το μαθηματικό. Μου το είχε δανείσει θυμάμαι, μια παλιά έκδοση με κιτρινισμένα φύλλα και εκείνη τη μυρωδιά από χαρτί και τσιγάρο. Ο ελληνικός τίτλος παραδόξως είναι Οι Επικυρίαρχοι, και πρόκειται για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας που θα ήθελα πολύ να είναι πραγματική. Να τη ζήσουμε κάποτε ως ανθρωπότητα.
5. The Lord of the Rings, J.R.R. Tolkien
Θα έπρεπε να πω απλώς Tolkien, αφού τόσο το Hobbit όσο και το Silmarilion αξίζουν να μπουν στη λίστα. Το διάβασα πρώτα στα ελληνικά και μετέπειτα στα αγγλικά, ένα μαγικό παραμύθι που αδικήθηκε από την ταινία.
Αν με ρωτήσεις γιατί έβαλα αυτό το βιβλίο στη δεκάδα η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι 42. Το διάβασα πριν 11 χρόνια στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Παρα Πέντε. Το είχαμε αγοράσει μαζί με συμμαθητές, από ένα ο καθένας (ήταν 4 μέρη) και ανταλλάζαμε. Μου το είχε προτείνει ο τρελός κι αγαπημένος μου μαθηματικός. Το ξαναδιαβάζω τώρα στα αγγλικά, το κείμενο είναι πολύ καλύτερο.
9. On the Road, Jack Kerouac
Είχα την τύχη να το διαβάσω στα 17 μου. Υποχρεωτικό εξωσχολικό ανάγνωσμα μας είχαν δώσει το Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, ήμουν όμως κάπου στα μισά του Στο Δρόμο. Είπα στον καθηγητή ότι δεν αφήνω το βιβλίο μου στη μέση. Συμφώνησε, με τον όρο να γράψω μια εργασία για τη beat generation. Why don't you just leave us alone? Αυτό μου έμεινε.
8. Έτσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δε θα πάνε, Αζίζ Νεσίν, εκδόσεις Θεμέλιο
Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του Αζίζ Νεσίν μέσα από μικρές αφηγήσεις, τυχαία περιστατικά από τη ζωή του, γραμμένα απλά, με χιούμορ και πίκρα. Ο Νεσίν όπως κι εγώ περνούσε τις διακοπές του στη Χάλκη των Πριγκιποννήσων, και έτσι είχα ένα λόγο παραπάνω να οπτικοποιώ τις ιστορίες του.
7. The little prince, Antoine de Saint-Exupery
Ένα βιβλίο που δε χρειάζεται συστάσεις, ένα βιβλίο που πρέπει imho να διαβάζει κανείς κάθε τόσο για να θυμάται βασικά πράγματα για τη ζωή. "What is essential, is invisible to the eye".
6. Childhood's End, Arthur Clarke
Κι αυτό πρόταση από το μαθηματικό. Μου το είχε δανείσει θυμάμαι, μια παλιά έκδοση με κιτρινισμένα φύλλα και εκείνη τη μυρωδιά από χαρτί και τσιγάρο. Ο ελληνικός τίτλος παραδόξως είναι Οι Επικυρίαρχοι, και πρόκειται για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας που θα ήθελα πολύ να είναι πραγματική. Να τη ζήσουμε κάποτε ως ανθρωπότητα.
5. The Lord of the Rings, J.R.R. Tolkien
Θα έπρεπε να πω απλώς Tolkien, αφού τόσο το Hobbit όσο και το Silmarilion αξίζουν να μπουν στη λίστα. Το διάβασα πρώτα στα ελληνικά και μετέπειτα στα αγγλικά, ένα μαγικό παραμύθι που αδικήθηκε από την ταινία.
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Kindle and Light leather case (Chocolate Brown)
Όταν πήρα το Kindle ήμουν σε μια φάση νοσοκομείων και είχα εκνευριστεί από την πολύ κακή ποιότητα ενός paperback. Όταν το έπιασα στα χέρια μου πρώτη φορά εντυπωσιάστηκα από την οθόνη, εκνευρίστηκα από το χειρισμό σε μενού όπως του experimental web browser, ή στο να οργανώσω λίγο τα βιβλία μου, είπα αυτό είναι όλο; Και τότε θύμισα στον εαυτό μου ότι δεν είναι tablet αλλά ebook reader. Άνοιξα το A clash of kings και άρχισα να διαβάζω. Μου πήρε μέρες αλλά άξιζε γιατί με κράτησε στενά συνδεδεμένο με το Kindle. Μου άρεσε πρώτα από όλα αυτή η υπέροχη οθόνη σαν χαρτί, απόλυτα ξεκούραστη στο μάτι. Διάβασα 220 σελίδες συνεχόμενες και ήταν σα να διαβάζω σε καλής ποιότητας χαρτί. Επιπλέον, το πανταχού παρόν αγγλο-αγγλικό λεξικό. Για κάποιον που τα αγγλικά του είναι αρκετά καλά ώστε να διαβάζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο, είναι συνηθισμένο φαινόμενο να προσπερνά άγνωστες λέξεις και να βγάζει νόημα από τα συμφραζόμενα. Όχι πια! Πλέον πας τον κέρσορα στη λέξη που θέλεις και παίρνεις πλήρη επεξήγηση. Φυσικά δεν μπορείς να μη λατρέψεις την αυτονομία της συσκευής. Φορτίζει σε 2 ώρες περίπου και μπορείς να διαβάζεις πιστεύω κοντά στις 50.
Ναι εντάξει, δεν είναι καλό με τα pdf, αν και επιστημονικά άρθρα, αν τους κόψεις τα περιθώρια διαβάζονται αρκετά καλά.
Στα θετικά επίσης η συνεργασία του με υπηρεσίες όπως το Sendtoreader.com που σου επιτρέπουν να στείλεις οποιοδήποτε κείμενο βαριέσαι να διαβάσεις στο browser σου με ένα κλικ στο Kindle σου, να το κατεβάσεις μέσω wifi και να το απολαύσεις αργότερα στον καναπέ, το κρεβάτι, την τουαλέτα ;-)
Συμπερασματικά, αν κρατήσεις στο μυαλό σου ότι πρόκειται για ένα EBOOK READER και όχι μια ios συσκευή, και ότι προορισμός της είναι να αντικαταστήσει τα άπειρα paperbacks που διαβάζεις και στοιβάζεις στις γωνίες γιατί δε χωράνε πλέον στα ράφια, είναι μια υπέροχη συσκευή. Προσωπικά με έχει κάνει να αναθεωρήσω τη σχέση μου με το διάβασμα και να διαβάζω όσο πριν αρκετά χρόνια.
Πάμε και στη λυπητερή. Το πρόβλημα που εντόπισα στη χρήση του Kindle ήταν ο φωτισμός. Ή μάλλον η ανάγκη φωτισμού για να διαβάσω. Στο δωμάτιο π.χ. του νοσοκομείου όπου δεν υπάρχει πορτατίφ αλλά ένα έντονο φως πάνω από το κεφάλι, ακόμη και στο δωμάτιο που κοιμάμαι στο πατρικό ή στον καναπέ του σαλονιού, αν θες να διαβάσεις η επιλογή σου είναι να έχεις αναμμένο το κεντρικό φως που όσο να 'ναι κουράζει. Η θήκη που είχα πάρει αρχικά ήταν χωρίς φωτισμό, αρκετά καλή και σταθερή, ασφαλής και με καλό κράτημα. Χαζεύοντας στο site του Amazon, είδα αυτή τη θήκη και φυσικά μου άρεσε η ποιότητα του δέρματος και το φωτάκι που βγαίνει από τη γωνία σα να παίζει κρυφτό. Το μαγικό αυτό φωτάκι τροφοδοτείται από το ίδιο το Kindle, μέσω των μικρών επιχρυσωμένων γάντζων που πιάνει η συσκευή στη θήκη. Η τιμή μου φάνηκε φυσικά πολύ υψηλή οπότε δεν το αποφάσιζα. Ήρθε τότε ο @eanagnostis που διατηρεί ένα εξαιρετικό ebook blog και μου είπε μια κουβέντα: "Αν σκοπεύεις να κρατήσεις το kindle, αξίζει να πάρεις μια καλή θήκη". Και συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι. Το Kindle είναι κάτι που πλέον κρατάω στα χέρια τουλάχιστον 1-2 ώρες την ημέρα, και μεταφέρω σχεδόν παντού. Αξίζει. Ε με τα πολλά σήμερα ήρθε και ακολουθούν φωτό:
Αν και το έκανε κάπως πιο βαρύ, η ποιότητά της δε συγκρίνεται με την παλιά. Αν και είναι πολύ έξυπνο το σύστημα φωτισμού και τροφοδοσίας θα προτιμούσα να την έχω πληρώσει 40 ευρώ αντί για 65.
Ναι εντάξει, δεν είναι καλό με τα pdf, αν και επιστημονικά άρθρα, αν τους κόψεις τα περιθώρια διαβάζονται αρκετά καλά.
Στα θετικά επίσης η συνεργασία του με υπηρεσίες όπως το Sendtoreader.com που σου επιτρέπουν να στείλεις οποιοδήποτε κείμενο βαριέσαι να διαβάσεις στο browser σου με ένα κλικ στο Kindle σου, να το κατεβάσεις μέσω wifi και να το απολαύσεις αργότερα στον καναπέ, το κρεβάτι, την τουαλέτα ;-)
Συμπερασματικά, αν κρατήσεις στο μυαλό σου ότι πρόκειται για ένα EBOOK READER και όχι μια ios συσκευή, και ότι προορισμός της είναι να αντικαταστήσει τα άπειρα paperbacks που διαβάζεις και στοιβάζεις στις γωνίες γιατί δε χωράνε πλέον στα ράφια, είναι μια υπέροχη συσκευή. Προσωπικά με έχει κάνει να αναθεωρήσω τη σχέση μου με το διάβασμα και να διαβάζω όσο πριν αρκετά χρόνια.
Πάμε και στη λυπητερή. Το πρόβλημα που εντόπισα στη χρήση του Kindle ήταν ο φωτισμός. Ή μάλλον η ανάγκη φωτισμού για να διαβάσω. Στο δωμάτιο π.χ. του νοσοκομείου όπου δεν υπάρχει πορτατίφ αλλά ένα έντονο φως πάνω από το κεφάλι, ακόμη και στο δωμάτιο που κοιμάμαι στο πατρικό ή στον καναπέ του σαλονιού, αν θες να διαβάσεις η επιλογή σου είναι να έχεις αναμμένο το κεντρικό φως που όσο να 'ναι κουράζει. Η θήκη που είχα πάρει αρχικά ήταν χωρίς φωτισμό, αρκετά καλή και σταθερή, ασφαλής και με καλό κράτημα. Χαζεύοντας στο site του Amazon, είδα αυτή τη θήκη και φυσικά μου άρεσε η ποιότητα του δέρματος και το φωτάκι που βγαίνει από τη γωνία σα να παίζει κρυφτό. Το μαγικό αυτό φωτάκι τροφοδοτείται από το ίδιο το Kindle, μέσω των μικρών επιχρυσωμένων γάντζων που πιάνει η συσκευή στη θήκη. Η τιμή μου φάνηκε φυσικά πολύ υψηλή οπότε δεν το αποφάσιζα. Ήρθε τότε ο @eanagnostis που διατηρεί ένα εξαιρετικό ebook blog και μου είπε μια κουβέντα: "Αν σκοπεύεις να κρατήσεις το kindle, αξίζει να πάρεις μια καλή θήκη". Και συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι. Το Kindle είναι κάτι που πλέον κρατάω στα χέρια τουλάχιστον 1-2 ώρες την ημέρα, και μεταφέρω σχεδόν παντού. Αξίζει. Ε με τα πολλά σήμερα ήρθε και ακολουθούν φωτό:
Αν και το έκανε κάπως πιο βαρύ, η ποιότητά της δε συγκρίνεται με την παλιά. Αν και είναι πολύ έξυπνο το σύστημα φωτισμού και τροφοδοσίας θα προτιμούσα να την έχω πληρώσει 40 ευρώ αντί για 65.
Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
ΧΜΘ στα μέσα
Με αφορμή μια σαχλοταινία (Vaniglia e cioccolato) που πέτυχα την περασμένη εβδομάδα, μου γεννήθηκε ένα παράπονο. Σε αυτή, ο Χοακίν Κορτές πεθαίνει από καρκίνο.
Εμφανίζεται με σκούφο στο κρεβάτι, με πλήρες μούσι και φρύδι από κάτω. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι σε πολλές ταινίες ο σκηνοθέτης φοράει ένα μαντήλι/σκούφο στο κεφάλι του ασθενούς και λέει να αυτός έχει καρκίνο. Με παράπονο σκέφτηκα ταινίες ή και σειρές που ο ασθενής κάνει τη θεραπεία του και είναι μια χαρούλα, με τα μαλλάκια του, χωρίς ναυτίες, χωρίς κούραση.
Και λες ως και εγώ που ομολογουμένως έχω ανεχτεί κατά γιατρούς ιδανικά τις θεραπείες, χωρίς πολλές παρενέργειες, θέλω 2 μέρες να συνέλθω στις ταινίες είναι όλοι τόσο ατσαλάκωτοι;
Νοστάλγησα τη σκηνή από το The Bucket list με το Nickolson να κάνει την 1η του ΧΜΘ δίπλα στο Freeman σατυρίζοντας τη ναυτία και το βράδυ να μην μπορεί να σηκωθεί από τη λεκάνη. Θα ήθελα οι καρκινοπαθείς να εμφανίζονται στα μέσα πιο ρεαλιστικά.
Αυτό το ποστ π.χ. θέλει σουλουπωμα αλλά το chemo brain δε με αφήνει.
Εμφανίζεται με σκούφο στο κρεβάτι, με πλήρες μούσι και φρύδι από κάτω. Και εκεί συνειδητοποίησα ότι σε πολλές ταινίες ο σκηνοθέτης φοράει ένα μαντήλι/σκούφο στο κεφάλι του ασθενούς και λέει να αυτός έχει καρκίνο. Με παράπονο σκέφτηκα ταινίες ή και σειρές που ο ασθενής κάνει τη θεραπεία του και είναι μια χαρούλα, με τα μαλλάκια του, χωρίς ναυτίες, χωρίς κούραση.
Και λες ως και εγώ που ομολογουμένως έχω ανεχτεί κατά γιατρούς ιδανικά τις θεραπείες, χωρίς πολλές παρενέργειες, θέλω 2 μέρες να συνέλθω στις ταινίες είναι όλοι τόσο ατσαλάκωτοι;
Νοστάλγησα τη σκηνή από το The Bucket list με το Nickolson να κάνει την 1η του ΧΜΘ δίπλα στο Freeman σατυρίζοντας τη ναυτία και το βράδυ να μην μπορεί να σηκωθεί από τη λεκάνη. Θα ήθελα οι καρκινοπαθείς να εμφανίζονται στα μέσα πιο ρεαλιστικά.
Αυτό το ποστ π.χ. θέλει σουλουπωμα αλλά το chemo brain δε με αφήνει.
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Η αναμονή
Παρατήρησα το εξής. Για τον ασθενή ενός νοσοκομείου, η αναμονή είναι κάτι που αφενός τον εκνευρίζει και αφετέρου είναι πάντα παρούσα. Αναμονή για κάποιο φάρμακο, για εξέταση, για το φαγητό, για τους γιατρούς, για άλλο φάρμακο, για μια εξέλιξη, για να μάθει πότε θα βγει, για να βγει. Πάντα αισθάνεται ότι περιμένει κάτι να συμβεί. Το γεγονός αυτό τον κρατάει σε επαγρύπνηση και ενίοτε σε εκνευρισμό. Προσπάθησα αυτή τη φορά να μην περιμένω τίποτα, απλώς να περιμένω να περάσουν οι μέρες. Φαίνεται να πιάνει, η διαμονή γίνεται κάπως πιο ευχάριστη αν και είναι πολύ δύσκολο να το βγάλεις τελείως από μέσα σου. Ανθρώπινη φύση υποθέτω...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)