Πόση δύναμη κρύβουν αυτοί οι στίχοι...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Κάηκα

ναι ναι. Τελικά όυτε αντιηλιακό με δείκτη 20 δεν σε σλωζει όσο κι αν έχεις μαυρίσει πριν. Ψήθηκα κανονικά. Ελπιζω να συνέλθω ως την Τετάρτη που έχω συνέντευξη...

Τι κρίμα...

Έχω κάτι συνεντεύξεις και μάλλον θα χρειαστώ κοστούμι. Άντε λοιπόν να βρω ένα να χωρέσω τα 120 κιλά μου...

Απορία. Ο Βενιζέλος που ντύνεται; Ο Καραμανλής; Ο Ζαχόπουλος; Ο Πάγκαλος;

Πόσο τσογλάνι πρέπει να είσαι;

Χτες το μεσημεράκι πήγα να παρκάρω στο πάρκινγκ του μετρό Κατεχάκη. Εκεί όπου υπάρχει φρουρός και σε αφήνει να μπεις μόνο όταν αδειάζει μια θέση. Περίμενα γύρω στο τέταρτο γιατί είχε άλλα 3 αμάξια μπροστά μου. Η θέση που άδειασε ήταν στενή. Κυρίως επειδή και οι 2 είχαν παρκάρει επάνω στη γραμμή. Με 2-3 μανούβρες πάρκαρα και με πολύ περισσότερες κατάφερα να κατέβω δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στο να μην ακουμπήσει η πόρτα μου στο διπλανό αμάξι. Το απογευματάκι που πήγα να το πάρω, το άλλο αμάξι είχε φύγει και είχα μια γραμμή από κλειδί κατά μήκος του δικού μου. Βλέπετε το γεγονός ότι χρειάστηκε να στριμωχτεί λίγο το τσογλάνι δεν μπόρεσε να το αντέξει και θεώρησε καλό να καταστρέψει την περιουσία μου. Χαρά στον πατέρα που μεγάλωσε ένα τέτοιο ζώο. Καλημέρα σας.