Η αναμονή

Παρατήρησα το εξής. Για τον ασθενή ενός νοσοκομείου, η αναμονή είναι κάτι που αφενός τον εκνευρίζει και αφετέρου είναι πάντα παρούσα. Αναμονή για κάποιο φάρμακο, για εξέταση, για το φαγητό, για τους γιατρούς, για άλλο φάρμακο, για μια εξέλιξη, για να μάθει πότε θα βγει, για να βγει. Πάντα αισθάνεται ότι περιμένει κάτι να συμβεί. Το γεγονός αυτό τον κρατάει σε επαγρύπνηση και ενίοτε σε εκνευρισμό. Προσπάθησα αυτή τη φορά να μην περιμένω τίποτα, απλώς να περιμένω να περάσουν οι μέρες. Φαίνεται να πιάνει, η διαμονή γίνεται κάπως πιο ευχάριστη αν και είναι πολύ δύσκολο να το βγάλεις τελείως από μέσα σου. Ανθρώπινη φύση υποθέτω...

Σκέψη

Δροσιά και σήμερα εδώ μέσα. Κρύο σα νοσοκομείο, με το κλιματιστικό ανοιχτό φυσικά.
2η δόση φαρμάκων, η ναυτία συγκαλυμμένη, το pH σχετικά σταθερό.
Μικρά πράγματα σε απασχολούν εδώ μέσα. Όπως η σαλάτα καρότο που ζήτησες το πρωί και στη θέση της ήρθαν δύο βραστά καρότα. Λες και είσαι ηλίθιος και δεν ξέρεις να πεις "βραστά καρότα".
Χαζεύεις καμιά σειρά, το timeline στο twitter. Ξαπλωμένος δεν μπορείς να γράψεις και περιμένεις να πιαστείς για να γυρίσεις καθιστός ώσπου να ξαναπιαστείς και να ξαπλώσεις πάλι. Ανάσκελα. Πάντα ανάσκελα, κι ας κοιμάσαι μια ζωή μπρούμυτα.
Ουφ.
Δε γαμιέται. Καλά είσαι μάλλον.

Geo

Στην πορεία της μάχης μου με τον καρκίνο, γνώρισα πολλούς ανθρώπους μέσω τουίτερ. Πολλά καλά παιδιά που ο καθένας θέλει ένα πόστ από μόνος του. Σήμερα όμως θέλω να σας πω για τη Τζώρτζια.
Μιλούσαμε για καιρό και πάντοτε έδειχνε ένα άτομο γεμάτο ζωή, με εμψύχωνε στα δυσκολότερα και με στήριζε. Παραδόξως δεν μου έβγαλε ποτέ αυτό που μου έχουν βγάλει ίσως κάποιοι, το "καλά τα λες, ευχαριστώ, αλλά που ξέρεις εσύ τι περνάω εγώ..."
Κάποια στιγμή τυχαία, πρόσεξα το blog στο οποίο περιγράφει τη ΔΙΚΗ της μάχη με μια αρρώστια ύπουλη σαν τη δική μου. Μια νόσο που σου αλλάζει τη ζωή. Και τότε τη θαύμασα. Γιατί ποτέ δε μου είπε "ναι αγόρι μου ταλαιπωρείσαι, αλλά να κοίτα κι εγώ...", έχει τσαμπουκά και μάχεται αξιοπρεπώς λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Τώρα έχει την ανάγκη μας http://mylymeupdates.blogspot.com/p/india-calling.html
και απαιτώ -άσε ρε μαλάκα που απαιτείς- ναι, ΑΠΑΙΤΩ να δείξετε ότι ακόμα κουβαλάτε ψυχή και αγάπη μέσα σας, όπως το δείχνετε τόσο καιρό σε μένα.

Υπέροχη διαφήμιση για την πρόληψη του καρκίνου

Έλεγχος πάνω από όλα.