Έστω ένας Έλληνας 25 ετών. Έχει κάνει πολλά μαθήματα για να δώσει Πανελλήνιες, έχει μπει στο Πανεπιστήμιο, έχει αποφοιτήσει. Δούλεψε λίγο από εδώ κι από εκεί, και μια μέρα τον έβαλαν σε μια δουλειά από την οποία δεν παίρνει φράγκο. Ψέματα. 8.71 ευρω το μήνα. Έτυχε δε η δουλειά αυτή να είναι στο αντικείμενό του. ΆΛλους, τους βάζουν να φτιάχνουν καφέδες. Πως ζει; Παρασιτεί για έναν ολόκληρο χρόνο επάνω στην οικογένειά του. Πάνω που το έχει σιχαθεί και έχει δει την αξία των χρημάτων που κερδίζει ο ίδιος, τον υποχρεώνεις να γίνει πάλι ανήμπορος και άπορος. Βοηθάει κάτι τέτοιο την οικονομία; Ή μήπως δεν θα παίζει ρόλο η αποχή του από το επάγγελμά του για ένα χρόνο, ειδικά όταν σχετίζεται άμεσα με την τεχνολογία;
Είναι ένα λάθος στη ρίζα του συστήματος. Δεν πειράζει όμως. ΓΙατί συντηρεί χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα. ΤΗ χώρα με τη μεγαλύτερη αναλογία μόνιμων αξιωματικών σε σχέση με τον πληθυσμό της στην ΕΕ.
3 σχόλια:
Μιλάς για τον στρατό έτσι; Και καλά τα λες. Νιώθω μαλάκας, με την τρανταχτή έννοια της λεξης, που πήγα στρατό.
Εκτός του ότι συντηρούνται χιλιάδες οικογένειες απ' τον στρατό, προσφέρει και κάτι χοντρές μίζες, πειρασμοί μεγάλοι για τους "μεγάλους".
Μα φυσικά για το στρατό μιλάω. Αισθάνομαι ότι πετάω λεφτά, πέρα από χρόνο...
Απλά άλλη μια τραγική πραγματικότητα που πρέπει να βιώσει ο κάθε άρρεν Έλληνας. (χαμένος χρόνος και χρήμα δικό του και του κράτους, και πάλι δικό του δηλαδή).
Υπόμεινέ το στωικά και με προσοχή. Ίσως είναι το πιο ασφαλές που μπορείς να κάνεις.
Αν έχεις τώρα λίγο χρόνο να σκεφτείς ψύχραιμα για το μέλλον πάντως, είναι καλό. Από τα λίγα καλά.
Δημοσίευση σχολίου