Επιστροφή στη ζωή.

Μετά από 10 χρόνια στο Γέρακα μετακόμισα πίσω στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Ιπποκράτους. Από τη μονοκατοικία με θέα στο βουνό, στο διαμέρισμα με θέα τα κεραμίδια ενός νεοκλασικού. Και ήταν μια απόφαση απόλυτα συνειδητή.
Μπορεί να προκαλέσω επανάσταση μέσα στις οικογένειες με τα παρακάτω λόγια, πατεράδες ζητώ συγνώμη, αλλά ο Γέρακας ή η Παλλήνη είναι περιοχές για συνταξιούχους ή στην καλύτερη περίπτωση για οικογένειες με πολύ μικρά παιδιά. Είναι τόποι αφιλόξενοι για άτομα που δεν οδηγούν ή δεν έχουν το δικό τους αυτοκίνητο. Ο νέος από τα 16 και μετά που αρχίζει να κυκλοφορεί έξω «ελεύθερα», πόσο μάλλον δε από τα 18 που αρχίζει τη φοιτητική ζωή, στο Γέρακα οδηγείται σταδιακά στην απομόνωση. Θα είναι αυτός που πρέπει να φύγει στις 11 για να προλάβει το τελευταίο λεωφορείο. Ακόμη και στις μικρότερες ηλικίες όμως η περιοχή ευνοεί περισσότερο την «αθλητική» διαπαιδαγώγηση, το ποδόσφαιρο στις αλάνες, την οδήγηση όσο γίνεται νωρίτερα –πόσους 15χρονους έχετε δει να οδηγούν στο Γέρακα και πόσους στα Εξάρχεια; Αποτέλεσμα; Μια νεολαία αποκομμένη από βιβλιοπωλεία, θέατρα, κινηματογράφους, συναυλίες, με μόνα ενδιαφέροντα τη μπάλα και το αμάξι. Προς Θεού δεν εννοώ ότι είναι κακά αυτά, αλλά το μονόπλευρο του πράγματος.
Κατά τα άλλα; Στα Εξάρχεια έχω αποχέτευση. Σίγουρα οι κάτοικοι της ανατολικής Αττικής έχετε ακούσει τη λέξη αλλά δεν πρόκειται να δείτε σύντομα αφού ο κάθε εκλεγμένος πολιτικάντης μέχρι σήμερα αλλά και όσοι θα ακολουθήσουν δεν έχουν λόγο να υλοποιήσουν αυτό που τους βγάζει κάθε φορά στην εξουσία. Επίσης, το Σάββατο που πήγα στο πατρικό θαύμασα το βουνό από σκουπίδια απέναντι από το σπίτι μου. Ναι έχω κήπο στο Γέρακα και μπορώ να ψήσω τα παϊδάκια μου έξω. Και να καθίσω να τα απολαύσω με τα σκουπίδια απέναντι, αφού η σκουπιδιάρα περνάει 2-3 φορές την εβδομάδα και πολλές φορές αδειάζει μόνο τον ένα κάδο. Εξάρχεια λοιπόν, με βεράντα και ηλεκτρική ψηστιέρα αλλά χωρίς τη βρώμα απέναντι.
Ανταλλάσω με μεγάλη ευκολία τα οφέλη ενός προαστίου με εκείνα του κέντρου, κυρίως επειδή τα μειονεκτήματά του πρώτου είναι βουνό μπροστά του δεύτερου. Από τότε που επέστρεψα, νιώθω σα να γύρισα εκεί όπου συμβαίνουν όλα, εκεί που ο κόσμος κινείται αδιάκοπα, χωρίς να απομακρυνθώ πάνω από 5 τετράγωνα με τα πόδια.

Οι φυλές

Δε θα έλεγα ότι είμαι από τους ανθρώπους που διασκεδάζουν όταν είναι έξω. Προτιμώ πολλές φορές να πιω ένα κρασί στο σπίτι με ένα-δυο φίλους. Από βραδυνές εξόδους θα προτιμήσω σίγουρα ένα ήσυχο καφέ-μπαρ με καλά ποτά και καλή μουσική σε ένταση που να μπορείς να πεις και μια κουβέντα με τον άλλον. Δε μου αρέσουν τα κλαμπ, ειδικά δε αυτά που δεν μπορούν να αποφασίσουν αν είναι κλαμπ ή μπαρ. Μαγαζιά με πολύ κόσμο, πολύ δυνατή μουσική, έτσι που θα μπορούσες να χορεύεις αλλά αντί για αυτό κρατάς ένα ποτήρι και κουνιέσαι αμήχανα για να πεις ότι διασκεδάζεις. Είχα χρόνια να βρεθώ σε κάτι τέτοιο και στη βαρεμάρα μου παρατήρησα τις εξής φυλές.

Ο/η ωραίος/α
Είναι αυτός που για να πάει σε ένα μαγαζί έχει κάνει αποτρίχωση στο στήθος, peeling έχει περάσει πάνω από 5 λεπτά για να φτιάξει το μαλλί. Αν είναι γυναίκα έχει πάει κομμωτήριο και nail care και έχει σοβατιστεί αρκετά. Είναι ωραίοι και το ξέρουν. Επιλέγουν ένα κεντρικό σημείο του χώρου με αρκετό φωτισμό. Μέχρι και το ποτό τους θα είναι κάτι σε ελεκτρίκ χρώμα ή κάτι elegant.

Η φιλότιμη
Συνήθως γυναίκα η οποία δεν είναι στα επίπεδα της πρώτης κατηγορίας αλλά παρόλα αυτά έχει βάλει μίνι και ξώβυζο για να ρίχνει και κανένας μια ματιά επάνω της. Είναι πρώτη στο χορό, μόλις συναντήσει άλλη της φυλής της επικεντρώνονται στις "πουτανιές" της ωραίας, ενώ πίνει κάτι πεπατημένο όπως Space, mojito, martini sprite...

O "γυμνάζομαι"
Υβρίδιο των δύο προηγούμενων φυλών, είναι ο τύπος με τα πεταχτά αυτιά ή στραβά δόντια ή καραφλίτσα ή σπυράκια, ο οποίος μετά από 1 χρόνο στο γυμναστήριο και πριν τα αποτελέσματα γίνουν ορατά σε σημείο που να το επιτρέπει, φοράει το κολλητό αμάνικο μπλουζάκι και κοιτάει αν τον κοιτάνε. Συνήθως whiskey με πάγο.

Ο πέφτουλας
Μια κατηγορία μόνος του! Ο κοστουμάτος 50άρης που πλησιάζει το τραπέζι με τις περισσότερες γκόμενες χαμογελαστός και φρεσκοξυρισμένος μπας και τραβήξει το ενδιαφέρον καμιάς απελπισμένης. Πίνει κλασικά ουίσκυ, αυτό έμαθε, αυτό εμπιστεύεται.

Ο κλαμπάκιας
Fit, με μονόχρωμο μακό και καρώ ανοιχτό πουκάμισο, φαρδύ παντελόνι. Κινείται αδιάκοπα σαν να το χρωστάει στο μαγαζί. Πίνει βότκα λεμόνι ή τζιν με Sprite.

Ο αταίριαστος ("ξενέρωτος")
Τον έχουν φέρει γιατί "καλά θα περάσουμε ρε", "έλα για την παρέα", "έλα, θα παίζουν γκόμενες", "δε θα κάτσουμε πολύ" κτλ. Σε ένα τέταρτο έχει πίει το ποτό του, συνήθως κάτι ιδιαίτερο (single malt, premium gin) και έχει αρχίσει να βαριέται. Γιατί καλά δεν περνάει, με την παρέα δεν μπορεί ούτε να μιλήσει, οι γκόμενες είναι είτε μέτριες είτε πιασμένες, και τελικά κάθονται περισσότερο από όσο περίμενε.

Έχετε άλλες προσθήκες;