Επιστροφή στη ζωή.

Μετά από 10 χρόνια στο Γέρακα μετακόμισα πίσω στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Ιπποκράτους. Από τη μονοκατοικία με θέα στο βουνό, στο διαμέρισμα με θέα τα κεραμίδια ενός νεοκλασικού. Και ήταν μια απόφαση απόλυτα συνειδητή.
Μπορεί να προκαλέσω επανάσταση μέσα στις οικογένειες με τα παρακάτω λόγια, πατεράδες ζητώ συγνώμη, αλλά ο Γέρακας ή η Παλλήνη είναι περιοχές για συνταξιούχους ή στην καλύτερη περίπτωση για οικογένειες με πολύ μικρά παιδιά. Είναι τόποι αφιλόξενοι για άτομα που δεν οδηγούν ή δεν έχουν το δικό τους αυτοκίνητο. Ο νέος από τα 16 και μετά που αρχίζει να κυκλοφορεί έξω «ελεύθερα», πόσο μάλλον δε από τα 18 που αρχίζει τη φοιτητική ζωή, στο Γέρακα οδηγείται σταδιακά στην απομόνωση. Θα είναι αυτός που πρέπει να φύγει στις 11 για να προλάβει το τελευταίο λεωφορείο. Ακόμη και στις μικρότερες ηλικίες όμως η περιοχή ευνοεί περισσότερο την «αθλητική» διαπαιδαγώγηση, το ποδόσφαιρο στις αλάνες, την οδήγηση όσο γίνεται νωρίτερα –πόσους 15χρονους έχετε δει να οδηγούν στο Γέρακα και πόσους στα Εξάρχεια; Αποτέλεσμα; Μια νεολαία αποκομμένη από βιβλιοπωλεία, θέατρα, κινηματογράφους, συναυλίες, με μόνα ενδιαφέροντα τη μπάλα και το αμάξι. Προς Θεού δεν εννοώ ότι είναι κακά αυτά, αλλά το μονόπλευρο του πράγματος.
Κατά τα άλλα; Στα Εξάρχεια έχω αποχέτευση. Σίγουρα οι κάτοικοι της ανατολικής Αττικής έχετε ακούσει τη λέξη αλλά δεν πρόκειται να δείτε σύντομα αφού ο κάθε εκλεγμένος πολιτικάντης μέχρι σήμερα αλλά και όσοι θα ακολουθήσουν δεν έχουν λόγο να υλοποιήσουν αυτό που τους βγάζει κάθε φορά στην εξουσία. Επίσης, το Σάββατο που πήγα στο πατρικό θαύμασα το βουνό από σκουπίδια απέναντι από το σπίτι μου. Ναι έχω κήπο στο Γέρακα και μπορώ να ψήσω τα παϊδάκια μου έξω. Και να καθίσω να τα απολαύσω με τα σκουπίδια απέναντι, αφού η σκουπιδιάρα περνάει 2-3 φορές την εβδομάδα και πολλές φορές αδειάζει μόνο τον ένα κάδο. Εξάρχεια λοιπόν, με βεράντα και ηλεκτρική ψηστιέρα αλλά χωρίς τη βρώμα απέναντι.
Ανταλλάσω με μεγάλη ευκολία τα οφέλη ενός προαστίου με εκείνα του κέντρου, κυρίως επειδή τα μειονεκτήματά του πρώτου είναι βουνό μπροστά του δεύτερου. Από τότε που επέστρεψα, νιώθω σα να γύρισα εκεί όπου συμβαίνουν όλα, εκεί που ο κόσμος κινείται αδιάκοπα, χωρίς να απομακρυνθώ πάνω από 5 τετράγωνα με τα πόδια.