Η ιστορία λέει ότι μετά την εποχή του λίθου περάσαμε στην εποχή του χαλκού, αν δεν με απατά η μνήμη μου δηλαδή. Στο Γέρακα πάλι ουδεμία εξέλιξη. Έψαχνα για καμιά ώρα χθες για ένα μαγαζί με ηλεκτρονικό υλικό, για ένα εξάρτημα εικόνας και ήχου. Εξάρτημα ε! Όχι συσκευή! Θυμήθηκα ένα μαγαζάκι στη Μαραθώνος, κοντά στην πλατεία. Όλο χαρά πήγα και διαπίστωσα ότι έγινε κατάστημα της ΤΙΜ. Ποιος σκέφτηκε να βάλει την ΤΙΜ στη μέση της Μαραθώνος άγνωστο. Δηλαδή υπεύθυνο γεωγραφικών πληροφοριακών συστημάτων δεν έχει; Τέλος πάντων. Φεύγω από εκεί και ξεκινώ τη βόλτα στους κεντρικότερους δρόμους του Γέρακα, με την προοπτική ότι κάπου θα πετύχω ένα τέτοιο μαγαζάκι. Μετά από αρκετή ώρα και αφού τα μαγαζιά έκλειναν σιγά σιγά πήγα προς Αγία Παρασκευή και το βρήκα σε ένα μαγαζί κάτω από την πλατεία. Στο Γέρακα πάντως όχι.
Διαπίστωσα στη χτεσινή μου βόλτα ότι ο Γέρακας είναι ακόμη στην εποχή της οικοδόμησης. Άπειρα καταστήματα δομικών υλικών και εργαλείων. Σχεδόν κάθε 200μ βλέπεις και ένα. Όταν χτίζαμε κι εμείς το δικό μας σπίτι, θυμάμαι ότι επισκεπτόμασταν ένα τέτοιο κατάστημα κάθε 2 βδομάδες. Κάτι γυαλόχαρτα, κάτι σιλικόνες δουλειά να υπάρχει. Όταν το χτίσιμο τελείωσε δεν ξαναπάτησα. Όσο λοιπόν ο Γέρακας είναι στα μπετά δεν υπάρχει πολύς χώρος για κάτι άλλο πέρα από αυτά τα μαγαζιά. Εκτός ίσως από τα συνεργεία επισκευών και βελτίωσης αυτοκινήτων που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της περιοχής. Μέχρι τότε λοιπόν μένουμε στα ίδια. Για να γίνει η δουλειά σου πρέπει να πλησιάσεις προς το κέντρο των πολυκατοικιών και συνεπώς των πολλών κατοίκων και πελατών. Περαστικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου