Είναι τελικά δυνατόν να αλλάξει κάποτε αυτή η χώρα; Να πλησιάσει σε θετικά χαρακτηριστικά τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όχι τίποτα δηλαδή αλλά αν περιμένουμε άδικα, να μας το πείτε να μην ερχόμαστε να ψηφίσουμε στις εκλογές, αφού ούτως ή άλλως μεταξύ σας το παίζετε το παιχνίδι, είτε κερδίσει ο ένας είτε ο άλλος, φως δεν βλέπουμε. Να μας το πείτε μήπως και το πάρουμε απόφαση κάποια στιγμή ότι δεν θα πάρουμε ποτέ τίποτε από τη χώρα μας, πέρα από τη Δημοκρατικότητα και την ελευθερία μας. Φτάνουμε δηλαδή να λέμε ευτυχώς που είμαστε ελεύθεροι στην Ελλάδα.
Λεφτά για την παιδεία δεν δαπανώνται. 3,98% του ΑΕΠ όταν η ΤΟΥΡΚΙΑ έχει 3.5 ενώ 5.25 η Γαλλία και πάνω από 6 η Γερμανία. Το δικό μας ποσοστό, μας εντάσσει πρακτικά στις νέες χώρες της ΕΕ, από τις οποίες ο κόσμος μεταναστεύει στην Ελλάδα γιατί νομίζει ότι είναι καλύτερα.
Για έρευνα και ανάπτυξη δεν αξίζει καν να το συζητάμε. 0,65% του ΑΕΠ μόνο. Σχεδόν ανύπαρκτο ως έννοια. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι παρά την απουσία έρευνας, τα πανεπιστήμια συνεχίζουν να παράγουν ερευνητές. Κι ας μαζεύονται μετά στις καφετέριες γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Για την ιστορία, η Τουρκία έχει 0,64 ενώ η κορυφή είναι η Σουηδία με 4,27%.
Δεν πάμε καλά. Αν δηλαδή δεν είχα γεννηθεί εδώ, ώστε να έχω δεσμούς με τον τόπο, δεν νομίζω ότι θα επέλεγα να εγκατασταθώ στη χώρα αυτή. Δεν ξέρω αν και άλλοι αισθάνονται το ίδιο, ή αν ζητάω πολλά με το να θέλω να είμαι έστω και οριακά πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ. Παιδεία, έρευνα, κοινωνικές υπηρεσίες είναι ο άξονας πάνω στον οποίο στηρίζεται μια χώρα. Όχι ομόλογα ούτε μίζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου