Με συγκίνησε ο άνθρωπος που πήρε το μόσχευμα που προοριζόταν για το Χριστόδουλο. Γεμάτος χαρά, τραγούδησε, γέλασε, έδειξε ζωντανός! Ξέρετε εκείνη την έννοια του ζωντανού που η καθημερινότητα και τα προβλήματα σβήνουν από επάνω μας, την περνάμε άλλο ένα χέρι κάθε Σαββατόβραδο αλλά το πρωί της Δευτέρας ξεθωριάζει και ξεκινάμε από την αρχή.
Σαν σάπιο φρούτο τον περιμένουν από κάτω οι θεόπιστοι μητροπολίτες του, μην και δεν προλάβουν να πάρουν τη θέση. Σαν το παιχνίδι που παίζαμε στα πάρτι, μουσικές καρέκλες, αλλά αντί για μουσική περιμένουν το «Αιωνία του η μνήμη».
Τελευταία είχα αναφέρει ότι και ο Χριστόδουλος είναι άνθρωπος, και είναι λογικό το να φθαρεί και να πεθάνει. Άνθρωποι είναι και οι μητροπολίτες. Φθονούν και λιγουρεύονται τη δόξα, τα κανάλια, την εύνοια της δεξιάς κυβέρνησης που στηρίζουν χρόνια. Γαλάζια παιδιά είναι και οι κληρικοί, τι νομίζετε…Ψάχνω ποια βιβλία θα με συντροφεύσουν στα ελληνικά στρατά. Διαβάζω αυτό τον καιρό το «Η περί Θεού Αυταπάτη». Καλό και με σωστά επιχειρήματα αλλά κουραστικό. Ο Dawkins γράφει σαν εμένα, αλλά για τετρακόσιες σελίδες. Θα το αντέχατε; Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις σας, αρκεί να χωράνε σε τσέπη παραλλαγής...
14 σχόλια:
Asterix telos! Ki as mhn xwraei sthn parallagh.
Δεν διάβασα ακόμα το βιβλίο που αναφέρεις. Αν και από τις εφημερίδες μου κίνησαν πολύ το ενδιαφέρον τα αποσπάσμαα που δημοσίευαν.
Όσο το ότι και οι μητροπολίτες είναι άνθρωποι, κανένας δεν το αμφιβάλει. Αλλά είναι τόσο υποκριτές που δεν μπορώ να τους το συγχωρήσω...
Κάποια πρόταση; Πέραν του Αστερίξ :P
Βιβλία... δεκάδες να σου προτείνουμε... Αλλα εσύ τι θα προτιμας να διαβάζεις?
Κάτι γρήγορο, κάτι απλό, μυθιστορήματα?
Πάντως να ξέρεις ότι οι τσέπες της παραλλαγής είναι τεράστιες και χωράνε ότι βιβλιο θες, φτανει να έχει απαλό εξώφυλλο
Κοίτα εκεί μέσα δε νομίζω ότι θα έχω όρεξη για πολλά πολλά. Φαντάζομαι ότι θα θέλω κάτι που να έχει α)τη δυνατότητα να με απορροφά από την εκεί κατάσταση β) άμα σκάμε και κανένα χαμόγελο καλά θα είναι
Κάτι σε στυλ Ντάγκλας Άνταμς π.χ
"Ο δρόμος με τις φάμπρικες" του Στάϊνμπεκ έχει λεπτό χιούμορ...
"Σάτυρες" του Δήμου.
Στο προηγούμενο σχόλιο δεν είχα καταλάβει τι γύρευες:))
Dawkins,ε? Και γράφει σαν εσένα, αλλά σε 400 σελλίδες? Καλός μου ακούγεται :D
Λοιπόν,επιφυλάσομαι να σου κάνω μια λίστα από αγαπημένα αναγνώσματα τα οποία θα τηρούν τις "προδιαγραφές" που έθεσες:θα το έκανα τώρα,αλλά στις 5 το πρ,και ο Αστερίξ που ανέφερε ο φίλος, δυσνόητος μου μοιάζει :P
Αναμένω :)
Ο Robert Rankin και ο Tom Robbins είναι μία καλή λύση σε στυλ Douglas Adams.
Συστήνω επίσης Φίλιπ Ντικ και γενικότερα ΕΦ αυτου του είδους. Αν πάλι σε ταξιδευει το φανταστικό είδος υπάρχουν και εκεί 10δες δείγματα αλλά σχεδόν πάντα σε τεράστια μεγέθη που δεν ενδεικνυνται για στρατό.
Στο ξεκίνημα που θα είσαι σε κέντρο, μπορείς να πας και στην Βιβλιοθήκη, όπου θα βρεις δεκαδες ενδιαφέροντα βιβλία που έχουν αφήσει προηγουμενοι φαντάροι!
Στην Κορινθο που ήμουν είχε.
Συνήθως η εποχή του βιβλίου ξεκινά από την μετάθεση και μετά, στις σκοπιές και στο τέλος που παλιώνεις!
Πριν ακόμη διαβάσω το σχόλιό σου αγόρασα το Villa Incognito του Robbins! Αγόρασα για πιο βαρύ το σάββατο του μακ γιούαν και έχω και το δρόμο με τις φάμπρικες :)
Για το κέντρο θα καλυφθώ φαντάζομαι...
Από Φίλιπ Ντίκ τι προτείνεις
Δυστυχως δεν είναι τι προτείνω... αλλα τι μπορεί να βρεις? Γιατί είναι δυσευρετος.
Αν και όλα του είναι ωραία!
Μην πάρεις κάποιο απο αυτα που έχουν βγει ταινία αλλα προτιμησε το ΚΟΛΠΟ Α.Ε. ,
το "ΚΥΛΗΣΤΕ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ,ΕΙΠΕ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ",
ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΟ ΧΘΕΣ
Δεν θα μετανιώσεις. Αν ήμουν σπίτι θα σου λεγα έναν ακομη τίτλο που δεν θυμαμαι ακριβως τώρα, αλλα είναι κορυφαίο! Εγω το διαβασα στα αγγλικά γιατί δεν το βρισκα εδώ.
Και το villa incognito είναι καλό, αλλα σίγουρα ο Χορός των 7 πεπλων ή το άρωμα ονείρου είναι τα ΤΟΠ του!
αααα και η Αμαντα!
Εχω διαβασει παλαιότερα το Μισοκοιμισμενοι στις βατραχοπιτζαμες μας. Στα αγγλικα θα προτιμησω κι εγω το dick...
Δημοσίευση σχολίου