Απομεινάρια μιας μέρας κι ενός πορτ

Σήμερα ήταν προγραμματισμένη η αφαίρεση του port-a-cath. Με παίρνει ο χειρουργός τηλέφωνο την εβδομάδα που πέρασε. Μου λέει πως είσαι; Απαντώ ότι από άποψη πόνου είμαι πολύ καλύτερα. Από ποια άποψη δεν είσαι καλύτερα δηλαδή; Του είπα ότι μόνο από αυτή μπορώ να μιλήσω. Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα, τι κάνει ο θρόμβος, αν υπάρχει φλεγμονή κτλ. Σιώπησε. Μου είπε μετά ότι σήμερα ήθελε να κάνω και κάποιες εξετάσεις. Επειδή η ογκολόγος ήθελε κι εκείνη ένα σκασμό εξετάσεις του είπα να μιλήσει μαζί της για να γίνουν όλες μαζί, μην τρυπάνε δυο φορές. Με διαβεβαίωσε ότι θα το φροντίσει.

Πάω σήμερα. Κάνω εισαγωγή στο one day care. Με πάνε για εξετάσεις στα επείγοντα και βλέπω να γράφει γενική αίματος και χρόνο πήξης. Αναρωτιέμαι τι γίνεται με τις υπόλοιπες. Παίρνω 7 το πρωί την ογκολόγο και διαπιστώνω ότι δεν είχε συνεννοηθεί μαζί της ο χειρουργός. Δίνω το παραπεμπτικό που είχα από την ίδια και τους λέω να προσθέσουν κι αυτές. Μου παίρνουν αίμα, πάω στο δωμάτιο. Βάζω την ηλίθια ρόμπα του χειρουργείου και έρχεται μια νοσοκόμα να μου πάρει αίμα. Ναι. Πάλι. Για χρόνο πήξης, την οποία κάποια σωστή επαγγελματίας ξέχασε να βάλει τη δεύτερη φορά ενώ ήταν σαφώς γραμμένο στο αρχικό χαρτί του χειρουργού. Ένταση πρωί πρωί.

Μια ελαφρά μέθη, λίγο χράτσα χρούτσα, βγάλαμε το πορτ απροβλημάτιστα. Γύρισα στο δωμάτιο, πήρα τον ορό μου και ήμουν έτοιμος να φύγω. Για 2μιση ώρες περίμενα να έρθει ο χειρουργός γιατί ήθελε "να με δει οπωσδήποτε" αλλά ήταν σε χειρουργείο. Όταν τελικά ήρθε μου είπε "όλα καλά, πάρε την αντιβίωση για 2 μέρες ακόμα, έλα σε 10 μέρες να βγάλουμε τα ράμματα". Και λέω περίμενα 2μιση ώρες για αυτό. Μετά βέβαια άρχισε να συμπληρώνει την απόδειξη και τα χαρτιά για το λογιστήριο για να πάμε να πληρώσουμε. Αισθάνθηκα ότι απλώς φοβόταν μη φύγουμε χωρίς να πληρώσουμε, λες και θα πάθαινε κάτι αν πήγαινα σπίτι να ξεκουραστώ και έπαιρνε τα λεφτά αύριο ή σε μια εβδομάδα. Απαράδεκτος.