Μικρές στιγμές

Σήμερα το απόγευμα βγήκα για περπάτημα, λίγο μετά που έπεσε η νύχτα. Στον πεζόδρομο του Χαλανδρίου κοντά, ο οποίος παρεμπιπτόντως μύριζε έντονα ακαθαρσίες, πράγμα εντυπωσιακό αν σκεφτείς ότι τα μαγαζιά μέχρι πριν μερικά λεπτά δούλευαν κανονικά. Μπροστά στα Ζάρα στάθηκα και ακούμπησα στον τοίχο να ξεκουραστώ, στηριζόμενος στην πατερίτσα. Καπέλο δε φορούσα γιατί το μαλλί πονάει όταν είναι οι μέρες του να πέσει, άλλωστε το έχω ξυρίσει. Μια κυρία κοντά στα 55-60 πέρασε μπροστά μου, στάθηκε για μια στιγμή και με κοίταξε στα μάτια. Άνοιξε το στόμα σα να ήθελε κάτι να πει, να ρωτήσει, δεν έβγαλε όμως φωνή. Έστριψε το κεφάλι και προχώρησε. Τότε και μόνο πρόσεξα το αφύσικα κοντό και άβαφο μαλλί της και κατάλαβα ότι ήθελε να πει "Ξέρω".